Bindiğin Dalı Kesmek

Delirmemek elde değil!

Bir tane evimiz var, dünya. Falanca galakside, dünyaya benzeyen ve üzerinde yaşanabilir ortam olan falanca gezegenden ve buraya gitmek için gerekecek yüzlerce yıldan bir gelişme olmadıkça bir tek evimiz var. Dünya. Çok yıllardır üzerinde yaşadığımız yer. Hala keşfedilmemiş yerleri bulunan bu dünya, biz insanların evi.

Biz insanlar evimize kötü davranıyoruz.

Evde yaşayan diğer insanlara da kötü davranıyoruz.

Evin, bizden önceki ve biz gittikten sonra kalmaya devam edecek sahiplerine, doğaya de acımasızca davranıyoruz.

Kaynaklarını bilinçsizce tüketiyoruz.

Tükettiğimiz kadar kaynak yaratmıyoruz.

Yenilenebilir kaynaklara gereken önemi göstermiyoruz.

Bunlar benzer ölçekte ev ile dünya arasında sıralanabilir.

Geçtiğimiz hafta Suriye sınırlarında kullanılan kimyasal silahların ev ölçeğindeki karşılığını düşündüm ama bulamadım. Akıl almaz bir durum. Kimyasal, nükleer gibi hiç etik olmayan savaş gereçlerinin insanlar üzerindeki haksız ve orantısız gücü bir yana, dünyaya verdiği zarar oldukça devasa. Üstelik, çocukların barındığı yerlerde böyle teknoloji ve savaş gereçlerinin kullanılması müthiş üzücü.

İnsan, birlikte yaşamaya çok adapte olmuş bir canlı olarak bilinir. Ben inanmıyorum buna artık. Bir Orta Doğu çıkmazıdır ki tarih sayfalarını rahat bırakamadı gitti. Binlerce kilometre uzağındaki insanların soktukları çomaklarla kurcalanıp duran bu coğrafya, huzurun olmadığı, kanın kesilmediği bir yer olup çıktı. Masum insanların neden ölüyor olduklarını bilmedikleri, acaba hangi devletin bombası bu üzerimize gelen diye düşündüğü bir coğrafya. Saldıran belli değil, savunan belli değil. Saldıranın neden saldırdığı belli olmadığı gibi, savunanın ne uğruna savunduğu şaibeli.

İnsanını, çocuklarını, doğasını, şehirlerini, köylerini katledip, sonrasında bu dünyada adaletten ve barıştan bahsetmek çok ironik.

Bindiğin Dalı Kesmek