Aman haa, çarpılırsın!

Akıl vermeyi çok sevdiği gibi din bekçiliği yapmayı da kendine görev edinen topluluğun bu dönemlerde karnı çok doyacağa benziyor, insanlara “günah, sevap” pazarlamaktan. Yılbaşının kapıya dayandığı bu günlerde insanlar, yeni bir başlangıç yapmaya hevesli bir şekilde hazırlanırken, yine bir dizi sömürücü tarafından topa tutuluyor. O sömürücüler ki, insanın mutluluk ve umudunu bir mıknatıs edasıyla çekiyor ve kilit altına vuruyor. Gerek internet röportajlarında denk geldiğim, gerekse kendi gözlerimle gördüğüm bazı şeyler beni hayli üzüyor ve sinirlendiriyor. Her yeni yılın başında olduğu gibi bu yıl da adet değişmedi! Bir dizi insan, yılbaşı kutlamayı Noel kutlamakla bir tutuyor, bunun Müslümanlığa sığmadığını iddia ediyor; bir dizi insansa Noel ve yılbaşının aynı olmadığını anlatmaya bile kalkışmadan onlara hakaretle yanıt veriyor. İşin ironik yanı, kimsenin kendi tutumuna bakmayıp, kendi süt dökmüş kediymişçesine bunları başkalarına söylemesi.
Noel, İsa Mesih’in doğumunun ve yeryüzüne gelişinin anılıp genelde 24 Aralık kutlanıldığı gündür. Yılbaşı ise yılın her başlangıcında iyi dileklerin sunulduğu ve sevdiklerimizle beraber geçirdiğimiz gündür. Yani, bu ikisinin ayrımına varmadan söylenen her söz nasıl zırvaysa, zırvaya zırvayla karşılık verenler de bu zırvanın bir parçası olmaktan öteye gitmiyor. Bir kutsal kitap eline alanın “hoca” ilan edildiği bu günlerde, bu hoca bozmalarının saldırısına uğramak hiç hoş bir şey değil takdir edersiniz ki! Bu yüzden hayatımızda kime, kimlere söz hakkı verdiğimiz yahut hangi sözün altında kaldığımızı iyi bilmek; buna göre hareket etmek gerekiyor.
Her koyunun kendi bacağından asıldığını hatırlatır, akıl verenlerin akıllarını ait olduğu yere koymasını ümit eder, mutlu yıllar dilerim...
 

Aman haa, çarpılırsın!