Dizgin

Karşımıza dizilmiş sürüyle bilgi, kaynak, imkan mevcut. Bunların yanı sıra dijital dünyada yaşanan büyük gelişmeler insanı hayattan soyutlamaya tüm hızıyla devam ediyor. Bu şartlar altında neden cahil insan sayısı bilgili insanlarla yarışacak seviyede? Bilgi kaynağı arttıkça işleyen zihin sayısı neden artışa uğramak yerine ilginç bir şekilde ya durağanlaşıyor ya da geriliyor?
Herkesin diline yerleşmiş tek şey var: “Ben özgürüm!” Özgürlüğü ne olarak tanımladığınız değişir ama bu bağlamda, araştırmak için herhangi bir arama motoruna yazdığınız şeylerin sınırı birileri tarafından belirleniyor; okulda öğreneceğiniz şeyler sınırlı ve tekdüze, müfredatın dışında bilgi kabul edilebilir değil, önemsiz; işinizin dışında ilgi alanlarınız olabilir ama onlara yarar sağlamadığı için bir anda önemini yitirir ve gereksiz bir uğraşa dönüşür; çalışma saatleriniz birileri tarafından belirleniyor çünkü robotik unsurlarla kurgulanmış yarattıkları dünyada sizin ne zaman yorulacağınıza da onlar karar veriyor; sırf uyanmayalım diye sürekli eğlence sektörü dinamik. Her geçen gün ömrümüzü gereksiz şeylerle geçirmemizi istiyorlar çünkü böyle olunca sorgulamayacağız ve meydan boş kalacak. Sürekli piyasaya oyalayıcı, zaman öldürmekten başka gayesi olmayan şeyler sürülüyor, amacı masum olabilir mi? Sorgulamayan, yönetilmeye mahkumdur çünkü, biliyorlar. Bir sürüyü ancak çoban yönetebilir, sürüden ayrılanı da kurtlar kapar; algı büsbütün bu. Kalemden korktukları kadar silahtan korkmuyorlar. Biliyorlar, eli silahtan çok kalem tutan toplumların uyanık ve dinamik olduğunu. Biliyorlar, oyalama taktiklerinin hiçbir sonuç vermeyeceğini. O yüzden silaha silahla karşılık verdikleri gibi kaleme silahla karşılık veremiyorlar!

Dizgin