Hayır diyebilmek

“Hayır” demekten niçin korkuyorsunuz? O sihirli sözcüğü söyleyince dünya başınıza mı yıkılacak, herkes size düşman mı kesilecek? Ne düşünüyorsunuz? Her şeyi onaylarsanız sizin bir kimliğiniz olur mu sanıyorsunuz? Aynı görevi korkuluk da görür öyleyse. İnsanların her söylediğini onaylama gereksinimi duymak bana kalırsa bir problemdir. İnsan ilişkilerinde yararcılık kendimizi bildik bileli varlığını sürdürüyor. Her şeye “evet” demeniz korkarım sizi de bu yararcılığın maşası haline getirecek. Böylelikle yıpranan siz olacaksınız, işlerinin hallolması için kapınızı aşındıranlar da kazanan olacak. Sorgulama, düşünme mekanizması bize süs niyetine verilmedi. Sevdiğimiz, değer verdiğimiz insanların isteklerine sırf onlar küsmesin, darılmasın diye olumlu dönüş yapmak zorunda değiliz. Öncelikle bu işi kafada bitirmek gerekiyor.
Üzerinizde bir yük var ve bu yükü taşımaktan artık hissetmiyorsunuz sırtınızı. İşte “hayır” demeyi öğrendikten sonra o yük kalkacak, o sırt da, iç de rahatlayacak. Derin bir nefes eşliğinde kendiniz olmanın, “hayır” diyebilmenin keyfini süreceksiniz. Ama yok, “ben halimden memnunum” diyorsanız her menfaatçi eylemde sırtınız biraz daha yere yaklaşacak. Öyle bir zaman gelecek ki, “hayır” demeye ikna olsanız bile yere yapışmış sırtınızdan, çelimsizliğiniz ve yorgunluğunuzdan olduğunuz yerde sayacak, pişmanlığınızın meyvesini hiçbir zaman alamayacaksınız.
“Hayır” diyebilmek özgürlük, cesaret ve güçtür. “Hayır” dediğiniz vakit kimse sizi kendi işlerine alet etmeye cüret edemeyecek. “Hayır” diyebildiğinizde bir çizginiz oluşacak ve artık siz insanların çizgisine göre eylemlerde bulunmayacaksınız, onlar sizin çizginize göre davranacak. “Hayır” dediğinizde başkası sizin hayatınızda söz sahibi olmayacak, siz kendi hayatınızın yöneticisi olacaksınız.
Her insan “hayır” diyemez ama evetler de hayırları yenemez. Tek bir “evet” ardı arkası kesilmeyen menfaatlere kucak açar ama tek bir “hayır” bütün planları sekteye uğratır. Karar sizin. Korkaklık mı, cesaret mi?

Hayır diyebilmek