Muhalefet!

Muhalefet, karşıt görüş taşıdığın insana saldırmak, tacizde bulunmak, tehditler savurmak, o insanın/grubun/partinin yoluna pusu kurmak değildir. Muhalefet olmayan bir ülkede demokrasiden bahsetmek olmaz. Demokrasinin olduğu yerde de zorbalıktan bahsetmek eğreti durur. Ama gelin görün ki bu çarpıtılıyor. Fikren karşı olmakla fiilen karşı olmak birbirine karıştırılıyor. Bunun sonucundaysa yakışmayan görüntüler ortaya çıkıyor. Muhalefetin anlamı dışında, apayrı bir saldırı perçinleme aracı olarak kullanılması meclise, millete, demokrasiye hakarettir. Çok sesliliği bastırmaya yönelik adeta bir darbedir bu. Özgürlüğe, insan hakkına gölge düşüren apansız bir şeydir.
Mecliste düşünceler sözle ifade edilir, kağıt, dosya ve türevleri fırlatmakla, laf kesmekle değil. Olgunluğa ulaşmamış kişilerce yapılan eylemlerdir onlar. Ki meclis gibi ciddi tavır sergilenecek mecrada bunların yaşandığını söyleyebilmek de ayrı bir acıdır.
Karşıt görüşler seviyeli bir şekilde ne zaman tartışılır olursa işte o zaman muhalefet olma eyleminin hakkı verilmiş olunur. Ki çok partili yaşama nihai olarak altmış yılı aşkındır geçtiğimizi göz önünde bulundurursak, bu yaşanmakta olanlar çok absürt ve gereksizdir.
Muhalefet tam anlamıyla yapılırsa, çok seslilik tam, demokrasi tam, siyasi anlamda olgunluk tam olur. Ama küfürsüz, ama kırmadan, ama usturupluca.
Görmek istediklerimizi ifade edebilirsek, gösterilmek istenenlere müdahil olmuş oluruz. O halde siyasi olgunluk görmek isteriz, tam anlamıyla kaliteli bir muhalefet ortamı görmek isteriz, gerçekçi fikirleri uygulamadaki ısrarınızı görmek isteriz, göstermek istediklerinizi gözden geçirmenizi hayli hayli isteriz!

Muhalefet!