Neler Oluyor?

Ortalama kaç yıldan beri her duyduğumuza, gördüğümüze olayın iç yüzünü bilmeden inanıyoruz?
Gerçek şu ki irademiz, düşünme mekanizmamız elimizden alınmaya çalışılıyor. Mantığa dayalı değil, duyguya dayalı eylemlerde bulunmamız isteniyor. Çünkü mantığımızı değil, duygularımızı yönetebilirler. Bunun için halkın hassasiyetinin olduğu konularda asılsız şeyler yazılıp çiziliyor, video kayıtlarıyla oynanıyor, insanlar karalanıyor. Siyaset dediğimiz şey, anlamının dışında, leş bir eyleme dönüşüyor. Milletin vekilleri milletin yararına değil, kendi menfaatine yahut emir aldığı kişinin menfaatine eylemlerde bulunuyor. Doğruyu söyleyenler adeta taşlanıyor. Camiler, borçları karşılığında maliyeye satılıyor. Caminin restorasyonu yapılacak bahanesiyle yerine rezidans dikiliyor. Din, -her zamanki gibi- istismar ediliyor. Henüz hüküm giymemiş şüphelilere, üzerine mal edilen suçlamalar ışığında saldırılıyor. Kısacası, anlamadan, dinlemeden cahilce, canice, menfaate kucak açarmışçasına üç maymun oynanıyor. Halk da bu bağlamda etkisiz eleman olma görevini üstleniyor.
Perde arkasında ne olup bittiğini bilmiyoruz. Tiyatrolar güzelce sergileniyor, inanıyoruz. Tutarsızca açıklamalar yapılıyor. Birkaç ay sonra “ben öyle bir şey söylemedim, ayıptır, günahtır” deniyor. Hatta kimisi bu açıklamayı bile yapmaya zahmet etmiyor. Herkes şekilden şekle giriyor ama kimse bunu dillendirmeye cesaret edemiyor. Hayli trajik mi desem, komik mi desem bilemediğim şeyler dönüyor. Sahi, neler oluyor?
Düşünen, yazan, okuyan bireyler, birilerinin korkulu rüyası olmuş. Boşuna “kalem kılıçtan keskindir” denmemiş. Aşacağız, öyle umuyorum. Çünkü öyle ummaktan başka çarem, çaremiz yok. Bu noktada kitaplarla, doğrularla kalmanızı, hassasiyetinizi kimsenin kullanmasına izin vermemenizi temenni etmek zorunluluk halini alıyor. Kimsenin, hiç kimsenin düşüncelerinizi ele geçirmesine izin vermeyin. Atatürk’ün dediği gibi, “...Fikri hür, vicdanı hür, irfanı hür” kalın...

Neler Oluyor?