Anadolu kokuyor

SULTAN GÜMÜŞ / ÖZEL HABER

Bayburtlu Yazar Mahir Adıbeş’in ‘Yine Başladı Türkülerine’ ismini taşıyan hikaye kitabı okuyucusuyla buluştu. Hikâye ve roman türünde birçok eser veren Adıbeş’in nisan ayında yayınlanan kitabı Gündoğan / Sam Yayınları’ndan görücüye çıktı. Türkiye Yazarlar Birliği İzmir Şubesi’ne vermiş olduğu destek ve başarısıyla adından sıklıkla söz ettiren Adıbeş, kitabında bahsi geçen kesitleri ve dile getirmek istediği birçok şeyi bizlerle paylaştı.

Adıbeş’e söz hakkı vermeden önce ilk yazdığı on hikâyesini içinde barındırdığı bu hikaye kitabının arka kapak tanıtım yazısında yer alan şu ifadelerle söze başlayalım: “Türküler, bazen bir gönül sesi bazen gözde yaş olur. Bir çobanın kavalında dalga dalga akıp giden yoldur. Genç bir yiğidin arkasından ağıt da olur, beşikteki bebeğe ninni de. Sevdanın dilidir türküler. Turnalarla sevgiliye gönderilen mektup. İster yerine varsın isterse varmasın! O hoş seda çalıların dallarına takıldıkça, kalelerin surlarına çarptıkça lime lime olup çoğalarak bir gün gideceği yere mutlaka varacak. Varacak ki biz ondan haberdar olalım. Toprağın kokusu, gökyüzünün rengi, milletin ortak duygu ve düşüncüleridir. Yüz yıllar ötesinden haber getirir türküler. Bir annenin dilinde türküler neyi anlatır, kim bilir; sevda mı, özlem mi, ayrılık mı?Bu kadar mı insanın yüreğine dokunur? Dinlemek için kaç defa gitmişti hastanenin önüne. Kurumuş akasya yapraklarının hışırtısı hâlâ kulaklarında. Boş bakışlar takılır ağaçların dallarına! Yüzüne su serpecek, içini serinletecek, gönlünü hoş edecek iki kelime beklersin ya şöyle bir köşeden görünecek yüz.”

DİLİNDE YERLİLİK HEP VARDI

“Yine Başladı Türkülerine” Mahir Adıbeş’in tıpkı diğer eserleri gibi değerli bir hikâye kitabı. Bu kitap yazarın ilk yazdığı on hikâyesini içinde barındırıyor. (Yine Başladı Türkülerine, Kabuktaki Kurt, Mezar Taşları, Top Sesi, Gecede Sır Oldu, Suyun Öte Yanı, Baharda Gidenler, Mebus, Albümdeki Dostlar, Kara Kilit). Yazar bu hikâyelerinde Anadolu insanını yaşadığı dönemden bizzat aktarıyor. “Bir nevi topraktan yavaş yavaş kopuşun sesini duymaktayız” diyen Adıbeş söyle ekliyor: “Sanki yıllar sonraya mesajlar gönderiyor. Kültürden, gelenekten, örften, adetten kopuşun ıstırabı var. O gidenler bir daha geriye gelmiyorlar.” Yazarımız Adıbeş’in dilinde yerlilik hep vardı yine var. Sanki kelimelerin yok olacağından korkuyor. “Bu benim anamın sözleri” diyerek kelimelere sahip çıkıyor. Adıbeş’e göre; o kelimeler yörelere göre ağızlarda değişiklik gösterebilir; özbeöz Türk evladı. Kelimeler mühür gibidir, sülaleler, boylar arasında. Duyup da kulak kabartmamak olur mu?

“BEN DE ARIYORUM O KIZI”

Yazar, Anadolu insanını iyi tanıyor, gözlemlemiş, yaşamış ve yazıyor. Toprağı, havayı, suyu içtenleştirmiş; o insanlar kadar sabırlı. Arkadaşları bazen nehir kıyısındaki söğüt ağacı bazen bir kuş ya da sapana koşulan öküz. Bir de bakarsın takılmış bir delinin peşine. Yazarın kahramanları bu topraklarda yaşayan her canlı, toprak, taş, derenin kıyısında ağaç ya da su içen bir kuş. Bir bakarsın yağmurun yağışında bulur kendini, bulutlara takılır gözleri, bir güzelin saçları arkasından gider gönlü senelerce. Selam vermeden geçmez tarlada çalışana, gecenin ay ışığında bir çobanın kavalıyla uyur kalır taşın üstünde. Mahir Adıbeş’in hikâyelerinde bulursunuz Anadolu insanını. Sizler de kendinizi bulacaksınız bu hikâyeler arasında. Hep o kızı soruyorlarmış yazara, yıllar geçmesine rağmen. “Ben de arıyorum, hastane bahçesinde türkü söyleyen o kızı” diye cevap veriyor.

MAHİR ADIBEŞ KİMDİR?

1964 Bayburt doğumlu yazar; ilk ve orta öğrenimini burada tamamladıktan sonra Fırat Üniversitesi Veteriner Fakültesinden mezun oldu, çeşitli kamu kurumlarında uzman ve idareci olarak görev yaptı, halen İzmir’de bir kamu kurumunda idareci olarak çalışmaktadır. Evli ve beş çocuk babasıdır. Yazar; 1996, 1997 ve 2001 yıllarında Ömer Seyfettin Hikâye yarışmalarında ödüller kazandı. 2008 yılında M. N. Sepetçioğlu Hikâye Yarışması’nda mansiyon aldı.1997 yılında Almanya’da düzenlenen Uluslararası Hikâye Yarışması’nda, “Yarenim Var Yıldızlardan” adlı hikâyesiyle Deutsche Welle ödülü aldı. Bu hikâye Almanca ve Türkçe olarak yayınlandı. Türkiye Yazarlar Birliği ve Çocuk Edebiyatçıları Birliği Yönetim Kurulu üyeliği yaptı. Yazar hâlen Bizim Külliye, Kümbet, Berceste ve Işığın Kaynağı dergilerinde yazmaktadır.