Kronik destek

E. ÇAĞLA GENİŞ - ÖZEL HABER
Bazı kanser hastaları, çevrelerindeki insanlar, çalıştıkları kurumlar ve sağlık personelleri dahil olmak üzere ilk zamanlarda aldıkları maddi-manevi desteği hastalık uzayıp yıllara yayıldıkça göremediklerini, maddi açıdan sorun yaşadıkları gibi manevi açıdan giderek yalnızlaştırıldıklarını düşünüyor. Aslında bu durum kronik hastalıklarla yaşamak zorunda olan bütün hastaların ortak sorunlarından biri. Hastalığın ve kullanılan ağır ilaçların etkisiyle sosyal yaşamdan uzaklaşmak zorunda kaldığını ifade eden hastalar, kanser teşhisinin ilk yıllarında hayatlarındaki insanlardan güçlü bir manevi destek gördüklerini ancak yıllar geçtikçe insanların yavaş yavaş kendilerinden uzaklaştıklarını ve yalnızlaştırıldıklarını söylüyor. Genç yaşta kanserle tanışan iki arkadaş Esra Ürkmez ve Ebru Tontaş’ın biriktirdiği bilgileri paylaşmak amacıyla Amerika’da kurduğu Kanserle Dans Derneği, ülkenin her köşesinde olduğu gibi İzmir’de de kanser savaşçılarını bir araya getiriyor. Kanser hastaları, hasta yakınları ve gönüllüler her ilde buluşmalar düzenleyerek yaşadıklarını paylaşıyor, aynı dilden konuşuyor ve henüz kanserle tanışmayan bireyleri bilinçlendiriyor. Kanserle yaşamayı, yaşadıklarına kahkahalarla gülmeyi öğrenmiş bu güçlü kadınlar, “Kanser günümüzde neredeyse grip kadar yaygın hale geldi. Ya kendimizde, ailemizde ya da çevremizde mutlaka kanserle mücadele eden birileri var. Kanser hastalarının veya yakınlarının ‘Benim gibi biri var, aynı şeyleri yaşıyoruz’ veya ‘O kanseri yenmiş, ben de başarabilirim’ diyebilmeleri için çoğalıyoruz, farkındalık yaratıyoruz ve birbirimize iyi geliyoruz” diyor.



KALABALIKLAR ZAMANLA AZALIYOR
“Hastalığımız kronik bir hastalık olarak devam ediyor. Verilen desteğin de aynı şekilde kronik olması hastanın tedavisini büyük oranda başarılı kılar” diye konuşan ve 3 yıldır meme kanseri ile mücadele eden Kanserle Dans Derneği’nden Melisa Kayalı, duygularını şöyle dile getirdi: “İlk zamanlar çevrenizde çok fazla insan oluyor. Daha sonra hayatımda sadece ailemin ve birkaç dostumun kaldığını fark ettim. Benim hikayemde bu böyle oldu. Uzun bir tedavi süreci ve hastalık hali sanırım insanları uzaklaştırıyor. Ben her şeye rağmen şanslıyım, çünkü ailem, eşim, kardeşlerim yanımda, maddi-manevi desteklerini hiçbir zaman esirgemiyorlar. Tüm hasta yakınları bunun bilincinde olmalı, küçük bir desteğin hastalığın seyrini pozitif yönde etkilediği unutulmamalı.”



YAŞANMIŞLIKLARI PAYLAŞIYORUZ
Kanserle Dans Derneği olarak her ilde düzenlenen buluşmalarla hastaları ve kanseri yenenleri bir araya getirdiklerini kaydeden Başkan Sevil Benli Gürkan, “Tedavi sürecimde internette gezinirken Kanserle Dans Derneği ile tanıştım. Avrasya Maratonu’nda kanserli hastalar için koşacaklardı. Derneğin kurucuları da Amerika’dan buraya gelecekti. Eşime biz de gidelim dedim. Koşu antrenmanlarına başladım. Avrasya Maratonu için İstanbul’a gittiğimde çok sıcak bir karşılanma yaşadım. Kemoterapisini alıp gelen, tedavisini olmuş, koşmasa bile destek olmaya gelen birçok dernek üyesi ile tanıştım. O gün bugündür maratonlarda koşuyorum. Daha başka neler yapabilirim diye düşünürken bulunduğumuz illerde buluşmalar düzenlemeye başladık. Bilgilendirme ve bilinçlendirme çalışmaları yapmaya başladık. Buluşmalarımızda; gruba yeni katılan arkadaşlarımız varsa geçmiş olsun dileklerimizi iletiyoruz. Kanser eşittir ölüm algısını silmeye çalışıyoruz. Ben en kötüsünü atlattım. Nadir görülen bir kanserdi. Ama hayattayım. Biz bunları atlatıp sağlıklı bir şekilde hayatımıza devam edebiliyoruz. Bu yeni teşhis alanlar için çok önemli. Bazı insanlar, ‘Çok gençtin nereden seni buldu, vah vah’ gibi kanser hastalarına asla söylenmeyecek cümleler kuruyorlar. Ama biz birbirimize çok iyi geliyoruz. Destek oluyoruz. Bilmediğiniz, tanımadığınız bir insanın elini tutup yanındayım diyorsunuz. Grubumuzda 7’den 70’e herkes var. Çocuk hastalarımız da katılıyor aramıza. Herkesin ortak paydası kanser olduğu için çok faydalı bir iletişim kuruyoruz. Yaşanmışlıkları paylaşıyoruz. Sosyal medyada 120 binin üzerinde takipçimiz var. Sosyal medyada buluşma duyurularımızı görüp gelen çok kişi oluyor çünkü insanlar bir destek arıyorlar. Çünkü damdan düşenin halinden damdan düşen anlar” ifadelerini kullandı.



ZUMBA ETKİNLİKLERİ DÜZENLİYOR
Babası ve halasını kanser hastalığı nedeniyle kaybettikten sonra Kanserle Dans Derneği ile tanışan ve hastalar için zumba etkinlikleri düzenleyen eğitmen Funda Wieand, şunları söyledi: “Yaklaşık 20 sene Amerika’da yaşadım. Sosyal medya vasıtasıyla dört sene önce Kanserle Dans Derneği ile tanıştım. O dönem Türkiye’ye yeni gelmiştim. Babamı ve halamı kanserden kaybettim. Ama o dönem yurtdışındaydım. Hep kanser hastaları için bir şeyler yapabilmek istiyordum. Türkiye’ye dönünde bu alanda bir şeyler yapmaya karar verdim. Derneğe üye oldum. Derneğin çok ciddi çalışmalar yaptığını gördüm. 6 senedir profesyonel olarak zumba eğitmenliği yapıyorum. Zumba eğitmeni arkadaşlarımdan rica ettim. Hepsi tamam biz de varız dedi ve iki sene önce kanser hastaları ile çok güzel bir zumba etkinliği yaptık. Hepimiz gönüllüydük. Yardım etmek ve destek olmak istedim. Seviyorum insanlara yardım etmeyi.”