Ulamış Köyü’nün Brezilyalı esnafı

SULTAN GÜMÜŞ / ÖZEL HABER
‘Şeytan diyor ki sat evi arabayı, yerleş bir sahil kasabasına, domates, biber yetiştir…’ Bunlar şehrin gürültüsü, yaşam şartlarının ağırlığı ve iş hayatının stresinden bunalan bazı insanların diline pelesenk olan sözler. Her ne kadar çoğumuzun bahsi geçen planları yapacak cesareti ve parası olmasa da bu hayalleri gerçekleştiren insanlar var. Onlardan biri de Vandre Lois De Souza. Tası tarağı toplayıp Brezilya’dan Seferihisar’ın Ulamış Köyü’ne yerleşen 52 yaşındaki Souza, burada festivallere dahi kapı aralayan bir kafe açıyor. Türkçe konuşmayı bilmeyen ancak öğrenmek için çabalayan Souza, Ulamışlıların en kadim misafirlerinden biri oldu. Kendisini misafir olarak görmeyen Souza, “Brezilya’da çok mutsuz ve yorgundum. Fakat Ulamış’a geldikten sonra kendimi cennetteymiş gibi hissettim. Yaşım 52 ama 17 gibi hissediyorum. Ölene dek burada kalacağım” dedi. Souza’nın şimdiki hayali ise Ulamışlı çocuklara enstrüman eğitimleri vermek.
Bizler her gün hayalini kurduğumuz köye yerleşme arzusunu hep ötelerken, çevremizdeki köyleri bile tanımazken sosyal medyadan tanıştığı arkadaşlarının davetiyle Brezilya’dan kalkıp İzmir’e tatile gelen Vandre Luis De Souza, ülkesinden binlerce kilometre uzakta bu hayali gerçekleştirdi. Ardından diğer hayallerini bizlerle paylaştı.
“İNSANLARA HAYRAN KALDIM”
52 yaşındaki Souza, Ulamış macerasını şöyle anlatmaya başladı: “2015 yılında bir sosyal medya sitesinde Seferihisar Belediye Bandosu’ndan Çello Eğitmeni Hakan Gürkan ile arkadaş oldum. Zaman içinde ilerleyen dostluğumuz sonrasında aynı yılın kasım ayında Hakan ve Handan Gürkan çifti ile tanışmak için Türkiye’ye geldim. Dostlarımla birlikte keyifli bir tatil geçirdik. İzmir’in doğasına ve insanların sıcaklığına hayran kaldım. Gelişen güzel dostlukların yanı sıra Türkiye’ye birkaç ziyaret daha yapıp doğal güzelliklere ve Türk insanına hayran kaldım. Çello Eğitmeni Hakan Gürkan’ın Ulamış’ta ders verdiği süreçte onunla birlikte Ulamış’a geldim. Burada mutlu olacağımı fark edip yerleşmeye karar verdim. Yaşamımın geri kalanını İzmir’de geçirebileceğimi düşündüm. Önce köyde yaşayabileceğim bir ev kiraladım. Oturma ve çalışma iznimi aldıktan sonra geçimimi sağlayabilmek için iş arayışına giriştim. Köy meydanına yakın bir noktada kiralık bir dükkan buldum ve daha önce hiç deneyimim olmamasına rağmen yemek yapmayı çok sevdiğim için bu dükkanı kiralayarak küçük, şirin bir kafe açmaya karar verdim.”
 “KAFAM VE BEDENİM YORGUNDU”
Türkiye ve Brezilya bayrağını bir kalp ile birleştirdiği tabela hazırlatan Vandre, kafesine ‘Handre’ ismini veriyor. Ve şöyle ekliyor: “Dostum Hakan’ın ismi ile kendi ismimi birleştirerek kafe ismini bulduk. Kafenin tüm malzemelerini Brezilya’dan özel olarak seçip getirdim. Brezilya yemek kültürünü Türklere tanıtmak istiyorum. Aynı zamanda Türk yemeklerini de menüme ilave ediyorum.”  Brezilya’da yaşarken Elektrik Mühendisliği yaptığını kaydeden Vandre Souza, “Brezilya’da elektrikçilik yapıyordum. Kafam, bedenim inanılmaz yorgundu. Mutlu bir adam değildim. Zengin bir adam da değildim. Eşimle evliliğimizi bitirmiştik. Şimdi ise dostuz. 3 çocuğum var. Edson, Amanda, Giovana… Üçü de üniversite okuyordu ve üçünün de masraflarını karşılamak oldukça zordu. Sonunda hepsi mesleğini yapmaya başladı ve ben de bu dertten kurtuldum. Çocuklarım Brezilya’ya alıştığı için Ulamış’a yerleşmek istemiyor. Ben onları çok özledim. Hepsi kalbimde. Ziyaretime geliyorlar, gelmeye de devam edecekler” dedi.
“ULAMIŞ TAM BİR CENNET”
Ulamış’ın tam bir cennet olduğunu söyleyen Souza, “Yaşım 52 ama buradayken 17 gibi hissediyorum. Ölene dek burada kalacağım. Buranın insanları bana alıştı ben de onlara. Türkçe konuşamıyorum ancak yanımda sürekli sözlük bulunduruyorum. Zamanla öğreneceğime söz veriyorum” diye konuştu. Burada olmaktan dolayı çok mutluluk duyduğunu ifade eden Vandre, Ulamış’ın onu çocukluk yıllarına götürdüğünü, geçmişindeki Brezilya’yı anımsattığını belirtiyor. Enerjisinin yükseldiğini, yaratıcılığının arttığını, bu köye bir şeyler katmanın onu gençleştirdiğini dile getiren Vandre’nin hayali ise Ulamış’ta kendine ait bir bahçeli eve sahip olmak ve Ulamış’lı çocuklara enstrüman eğitimleri vermek.