Karıncalar

Karıncalar, birlikte hareket ediyor gibi görünseler de evrenin en bencil hayvanlarıymış. Ne kadar tanıdık değil mi?

Psikoloji şey diyor, gerilim ve endişe toplum yapısını karakterize eder. Bizim toplumun gerilim ve endişesi ne kadar yüksekse toplum yapısı karakterize olamıyor bile. Toplumun bir karakteri yok artık, hatta toplum da yok neredeyse. Kutuplaşma da yok eskisi gibi. Herkes bir kutup, bireysel mücadelesini veriyor BENCİLce.

Dolar nolacak, akaryakıt nolacak, pandemi nolacak, seneye bu zamanlar nasıl bir hayatın içerisinde olacağım? Hatta abartmış olmazsam hayatta olacak mıyım? Kaygıdan önümüzü görmüyoruz, yolumuza kim çıksa alıp atıyoruz kenara, çünkü yol almamız gerekiyor.

Ama alamıyoruz çünkü biraz ilerde de biri bizi atıyor kenara. Kaygı psikolojisini yönetemiyoruz. Yönetemediğimizin de farkında değiliz işin kötü tarafı. Ben en azından bu yazıyı okuyanlarda bununla ilgili bir farkındalık uyandırmak istedim. Biz birlikte daha güzeliz. Birlikte kaygılanalım, birlikte ağlayalım, birlikte gülelim, birlikte konuşalım, birlikte tartışalım - tartışabilelim olmaz mı? Biz bu kadar bencil olursak bencil olmayan başkaları çok canımızı yakar.

Bu arada kaygı psikolojisiyle ilgili David Burns’ün “İYİ HİSSETMEK” isimli kitabını şiddetle tavsiye ediyorum. Psikolojik olarak son derece olumlu etkileri olan bir kitap.

Kendinize VE ÇEVRENİZDEKİLERE iyi bakın.

Mutlu bir hafta sonu diliyorum.

Karıncalar