-
-
-
Sayfa Yükleniyor...
Sayfa Yükleniyor...
Toplum içerisinde kadın olmanın çeşitli zorlukları varken engelli bir kadın olmanın binlerce zorluğu vardır. Engelli kadınlar eğitim alma, işe girme, evlenme, çocuk sahibi olma, çocuk bakımını gerçekleştirme, siyasete girme gibi rollerini yerine getirirken engelinden dolayı zayıf, aciz ve güçsüz görülmekte toplum tarafından çeşitli olumsuz tutumlara maruz kalmaktadır. Engelli kadınların toplumsal rollerden kaynaklı sorunlarının yanı sıra pek çok sosyal sorunu da bulunmaktadır.
Sosyal medya günümüzde artık haklı haksız ayrımı yapmadan, gerçeklikle kurgunun bir birine karıştırıldığı bir mecra olmuştur. Hepimizin adeta müptelası olduğumuz sosyal medya mecraları öylesine bilgi kirliliği ile dolu hale gelmiştir ki ayıkla ayıkla işin içinden çıkılmıyor.
Sendika, çalışanların sosyal, ekonomik hak ve çıkarlarını korumak, sorunlarını çözme amacı ile kurulmuş ekonomik öğeler taşıyan, devlet, siyasi parti ve iktidar örgütlenmelerinden bağımsız örgütlerdir. Sendikalar sanayi devrimi sonrası ortaya çıkan çalışanlarla işverenler arasındaki güç eşitsizliğini ortadan kaldırmak için oluşturulmaya başlamıştır. Sendikal yapı, iş yeri temsilcilikleri temelinde şube ya da bölge merkezleri çatısı altında birleşen bu birimler en üstte genel merkez çatısı altında toplanmaktadır.
Ayasofya ve Cuma namazına kadınlarında icabet etmesi konusunu paylaşmıştım sizlerle bir önceki yazımda sevgili okurlarım. Cami olarak tekrar ibadete açıldığı günden bu yana ve sizlerle paylaştığım hislerimin tercümanı mukabilindeki yazımın akabinde gönlümde tarifi imkânsız bir özlem ve istekle dolan Ayasofya’yı ziyaret edip bir Cuma vaktini eda etmek niyetiyle yola çıkmıştım.
Kadınların her alanda ve her fırsatta erkeklerle yarıştığı, onlarla aynı işlerde ve yerlerde görev aldığı, karar verip başladıkları her işi başarabileceklerine olan inanç ve kararlılıkla kendilerini ispat etme gayretiyle mücadele ettikleri, her ne kadar yorulsalar da dik durmaya ve bu yöndeki güçlerini tüm dünyaya gösterme çabaları içerisinde uzak kaldıkları yarışmaya dahil olmaktan kaçındıkları alanlar camilerimiz ve Cuma Namaz’larımızdır…
Beş vakit namazın dışında olmadığı halde öyleymiş gibi günümüze aktarılan ancak kadın erkek her ferdin kıldığında farz namazı kılmış gibi sayıldığı ve mutlaka cemaatle kılınması gereken Cuma namazı kadınlar için de büyük bir öneme sahiptir. Zira Yüce Rabbimizin erkek-kadın ayırımı yapmaksızın Kur’an-ı Kerimin Cuma suresi 9. Ayetinde tüm Müslümanlara emrettiği bir namazdır, birlik, beraberlik manevi duyguları birlikte yaşamanın ifadesidir Cuma namazı. Allah’ın Resulü Hz. Muhammed Mustafa (S.A.V.)’in bu konuda ayırım yapmadığı, kadınların da vakit namazları, Cuma ve Bayram Namazlarına katıldığı İslami kaynaklarda yer almaktadır. Cuma namazı erkekler gibi kadınlara da davettir ancak geçerli mazeretler sebebiyle erkeklere olduğu gibi kadınlara da Cuma namazlarına katılmama ruhsatı verilmiştir. Örneğin hasta olan kadın da erkek de Cuma’ya gitmeyebilir, muafiyeti sağlık sorunlarından kaynaklanır, gidemeyebilirler, zor durumda kalma ihtimali vardır. Zira yüce dinimizde “zorlama ve baskı yoktur, kolaylaştırma ve özgürlük vardır”
Uzun bir aradan sonra tekrar yazmaya sizlerle duygularımı paylaşmaya karar verdim. Bu gün hem benim hem de tüm İzmir için çok zor ve üzücü bir sabaha merhaba dedik… Çok kıymetli, değerli büyüğüm İzmir Valimiz Sayın Erol Ayyıldız’ın, Cumhurbaşkanımız Sayın Recep Tayyip Erdoğan’ın imzaladığı 09.06.2020 tarihli valiler kararnamesiyle Eskişehir Valisi olarak atandığını öğrendim, İzmir adına bir yandan üzülürken diğer yandan Eskişehir adına sevindim…
Sayın Valimiz Erol Ayyıldız’ın babalığını, mütevaziliğini, sevgi ve merhamet dolu kalbini, vicdanını, samimiyetini, gönlünün genişliğini, kadirşinaslığını, vefasını, dostluğunu, mütebessim çehresini, engin tecrübesi ve büyük sabrını kelimelerle anlatmam yeterli olmayacaktır şüphesiz. İlimizdeki herkesin derdiyle dertlendi, sorumluluk bilinciyle çözüm odaklı ve özverili bir şekilde gece gündüz demeden hizmet etti. Birçok hayırlı işlere ve projelere imza attı. Onun gönülleri fetheden mübarek insan diye tabir ettiğimiz iyilik ve güzelliklerle dolu davranışlarını gören ve örnek alan bizler yakın çalışanları ve yüreğine dokunduğu, el uzattığı, gönül ve makam kapılarını sonuna kadar açtığı her bir fert olarak, gönüllerimizde ve İzmir’imizde iz bırakan Valimizi ebediyen unutmayacağız, unutturmayacağız.
Gök kubbede hoş bir sada bıraktığı için herkes onu hatırlayacak ve hatırlatacak inşallah.
Her kötülük unutulur ancak hiçbir iyilik unutulmaz. Valimizin ilimizde yaptığı sayısız hizmeti, yaptığı iyilikleri ve dokunduğu
Mekkiye Uludağ
Sağlık ve eğitim gibi en tabii haklardan eksiksiz şekilde yararlanmak biz engelli vatandaşların da en doğal hakkıdır. Bu anlamda gerek bir vatandaş, gerekse engelli bir birey olarak yapmamız gereken en önemli şeylerden birinin empati yapmak olduğuna inanıyorum. Bilindiği üzere, kalıcı çözümlere ancak duygudaşlık (empati) yapmak suretiyle ulaşabiliriz.
Şehit haberleri, istikrarsızlık, güvensiz bir ekonomi, kırılan umutlar ve kaosa sürüklenmek istenen ülkemiz çok şükür ki, umudunu kaybetmeyenler ve gece gündüz çalışan ayrıca manevi dualar ile bizi koruyan büyüklerimiz sayesinde tekrar düzlüğe çıktık. Ülkemiz üzerindeki kara bulutlar nihayet dağılarak güzel bir geleceğe kapı aralandı. Şer odaklarının bütün engellemelerine rağmen inanç birliği, kardeşlik bağı, milli ve manevi birliktelik ile Türkiye bir kez daha kazandı.
Kolumuz kanadımız kırıldı şehit kardeşlerimizin gelen haberleri karşısında ama yaralarımızı sarmak ve yola devam etmek zorundayız. Umuda yolculuk devam ediyor her şeye rağmen. Terör güzelim ülkemizi etkisi altına almaya çalışıyor malum çevrelerin de desteği ile. Ama hiçbir engel inanç birliği, kardeşlik bağı, milli ve manevi birliktelik ile bir araya gelmiş ülkemizin güçlü beraberliğini bozamayacak, bizi yıldıramayacaktır. Engelleri aşmak üzere yolculuğumuza devam edeceğiz ülke ve millet olarak. Umut ışığımızı söndürmek isteyen içerideki ve dışarıdaki hainler emellerine ulaşamayacak inşallah.
Engelli bir birey olarak temsil adaletsizliği yaşayan tüm engelli bireylerin toplumumuzda sesi olmak için yazarlık serüvenine başladım. Hayata eşit şartlarda katılmalarının önüne duvarlar çekilen engelli vatandaşlarımızın engellenmeden kapısını çalabilecekleri, sorunlarına aracısız çözüm bulabilecekleri, kimsesizlerin kimsesi, sessizlerin çığlığı olmak niyetiyle yola çıktım. Benim yaşadığım sorunları benden sonraki engelli kardeşlerim yaşamasın, deneyimlerim onların yolunu aydınlatsın istiyorum.
01.01.1974 Yılında Mardinin Midyat ilçesinde doğdum. On çocuklu kalabalık bir ailenin beşinci çocuğuyum. Geçirdiğim rahatsızlık nedeniyle sağ ayağım felç oldu. Engelli bir birey olarak hayatımı devam ettirmekteyim. 1986 yılında terör nedeniyle İzmire göç ettik. İlkokulu bitirdikten sonra tedavi amacıyla Behçet Uz Çocuk hastanesine yatırıldım. Üç farklı ameliyat geçirdim. Üçüncü ameliyatımdan sonra maddi yetersizlik nedeniyle 15 gün çocuk hastanesinde rehin kaldıktan sonra babamın çabaları sonucu çıktığım hastaneye bir daha hiç gitmedim. Tedavim sosyal güvence ve maddi yetersizlik nedeniyle yarım kaldı. 1990 yılında ortaokulu dışarıdan bitirmek üzere müracaatta bulundum. İki dönemde ortaokul diploması alarak iş arayışına girdim. Bu sırada bilgisayar kursu, dikiş kursu vb. çeşitli kurslara giderek sosyal hayatın içerisine girmeye başladım.