Altını İyice Çizin, Bu Tablo Bizim!

Sağlık çalışanlarına “Ona hakkı yok, buna hakkı yok” diyen zihniyet sahiplerinin bu sözleri kabak tadı vermeye başladı artık. İşin asıl ironik yanı da ne biliyor musunuz? Bu zihniyetin hiçbir şekilde hayatını riske etmeden bu sözleri sarf etmesi. Bazen çokça düşünüyorum bu konuda. Nerede hata yaptık, nerede? Sen insansın, e haliyle ben de insanım. Yoruluyorum ve dinleniyorum ya da mutluluk ve üzüntü gibi duygulara kapılabiliyorum. Geçindirmem gereken benim de bir ailem var, herkes gibi. Robot değilim, senin gibiyim, insanım! Her şeyi kenara bırakıp sadece “insancıl” yaklaşımla bile o kadar çok şeyin önüne geçebiliriz ki, bir bilseniz... Peşin hüküm vermek oysa ne kolay değil mi? Hesapsız kitapsız bir şekilde insanları yargılamak, onların hakkında karar verme cüretini kendinde bulmak.
Çok değil, geçtiğimiz günlerde sağlıkta şiddet yasası çıktı mesela. Bunun üzerinden belki on gün bile geçmeden medyaya bir haber yansıdı. Olayın yaşandığı yer, Karadeniz Teknik Üniversitesi Tıp Fakültesi, Farabi Hastanesi... Hasta yakını, doktora oksijen tüpüyle saldırıyor. Yasayı da es geçtim de(!) Bir salgının ortasında yapıyor bunu. Gözü dönmüş bir şekilde, cani duygular besleyerek. Kendi hayatıyla birlikte başkalarının da hayatını hiçe sayarak. Sahi, o yüce gün ne zaman gelecek? Ne zaman o taşkın duyguların oltasına sürekli takılmayı bırakıp da mantıklı bir şekilde düşünmek aklımıza gelecek? O doktorun ya da bu durumu yaşayan yüzlerce doktorun geçirdiği travmaların hesabını kim verecek? Hayat kurtarmaya çalışırken hayatından olan ve hiçbir şekilde minnet duyulmayan sağlık çalışanlarına ne zaman kıymet vereceğiz? Şu kritik günlerde bile can damarımız olan doktorlara saygı duymak yerine, onları yerden yere vurmaya çalışıyoruz. Ailelerinden haftalardır uzakta olan, çocuklarına hasret çeken, her gün yüzlerce hayatı kurtarabilmek için kendini şartlayan, sınırlarının çok üzerinde olağanüstü performans sergileyen sağlık çalışanlarımızı hani... İflah olur muyuz, bilmiyorum. Şu an için duyabildiğim şey, utançtan ve mahcubiyetten ibaret. Keşke, keşke hiçbir şey yapmasak bile saygı duyabilseydik.
Salgında hayatını yitiren tüm sağlık personellerine bu vesileyle rahmet, bu kayıpları görmek istemeyen dar bakışlı insanlara da minnet duygusu diliyorum...
 

Altını İyice Çizin, Bu Tablo Bizim!