Nasıl Yetiştiriyoruz?

Anneler, babalar ve tabii öğretmenler, bu sorum sizlere: Nasıl yetiştiriyoruz, onlardan bir şeyler bekliyor muyuz yoksa o şeyi onlara bir şeyleri dayatıyor muyuz?  “Eğitim” diye adlandırdığınız kurallar silsilesi ve zoraki dayatmalar, bir nesli nasıl etkiliyor? Ölçün bakalım terazinizi.
Eğitim, aileden başlar, bir yaşa erişince bu görevi öğretmenle aile paylaşır. Peki bu paylaşımın genel odağı neden “notlar” olur? Bir sayı parçasına göre yargılanmayı hangi birey hak eder? En önemlisi, böyle yargılanan birey, böyle “yargılamayı” yaşamının yetişkinlik döneminde kendine hedef edinmez mi? Hayat, müfredattan yahut sosyal/formel bilimlerden mi ibaret, “insanlık” kısmını nereye koyacağız?
Bilinç, yerine koyulmayan en önemli taşlardan birisi. Öğrenene bu bilinci aşılamak yerine sonuna ödül yahut ceza koyarak  bu bilinci aşılayacağını sanmak tam bir cahillik örneğidir. Ders esnasında öğretmenin, ev ortamında ise ailenin üzerine düşen en önemli görevlerden birisi sözü geçen “bilinci yerleştirmek”tir. Bu da ancak yapacaklarının açacağı sonuçlardan bahsederek; kendi sorumluluğunu almanın ne denli güç ama güzel bir şey olduğundan konu açarak; küçük başarıları kutlayarak, başarısızlıklara karşı “öfke” seanslarına hiç girmeden; “beni değil, seni etkiler; ne yaparsan kendine yapıyorsun” diyerek; başarısız insanın “vasıfsız ve toplumda var olmayan” insanlar olduğunu hatırlatarak meydana gelir.
Unutulmamalı ki: Bir öğrencinin -okula yeni adım atan- yarısını öğretmen, diğer yarısını da aile inşa etmiştir. Davranışlar öğretilene göre şekillenir. Derslere gereken ağırlık verildiği gibi, ahlaka, iyi insan olma yolundaki öğretilere, vatandaşlık görevlerine ve dil, bayrak bilincine de ağırlık verilmelidir. Yoksa karşımızda gördüğümüz öğrenen sıfatlı kişi, ezberci sistemin kambur kölesinden başka bir “şey” olmayacaktır.
 

Nasıl Yetiştiriyoruz?