Bir zamanlar Ulamış

YUSUF ÇAĞIRTEKİN-ÖZEL HABER
Tarihi çok eskilere dayanan, İzmir’e yaklaşık 40 kilometrelik bir uzaklıkta bulunan Seferihisar’a bağlı Ulamış Köyü, bir zamanlar tarım faaliyetleri ile anılır, her gün en az 20-30 kamyonetten fazla İzmir Haline meyve ve sebze ulaştırırdı. Köylülerin tümü tarım ve hayvancılık sektörü ile uğraşır ve geçimlerini de bu faaliyetlerden sağlardı. Günümüzde ise Ulamış’ta tarımın hemen hemen sona erdiğini söyleyen çiftçiler, köyde sadece mandalina ve zeytin yetiştiğini ifade etti. Köydeki tarım faaliyetlerinin durma noktasına gelmesinin sebeplerini anlatan çiftçiler, eski günleri mumla aradıklarını belirterek, artık herkesin kahvehanede oturduğunu ifade etti.
“PARA KAZANILMIYORDU”
Ulamış’ın eskiden tamamen tarım köyü olduğunu söyleyen Hasan Döner isimli bir çiftçi, köydeki tarımın azalmasının nedenlerini anlattı. Döner, “Eskiden sebze-meyve tarımının fazla yapıldığı bir yerdi Ulamış. Mesela domates, biber, patlıcandan tutunda hemen hemen bütün sebzeler yetiştirilirdi. Şu zamanlarda ise bu ürünler ekmek vermemeye başladı. Gübre fiyatlarının, yakıt fiyatlarının pahalı olması vs. gibi sebeplerle Ulamış’taki köylü çiftçiye para kalmamaya başladı. İşçi ücretleri de buna paralel artınca, bir işçi 80 ila 120 lira yevmiye ile çalışıyor, bu ve bunun gibi sebeplerle Ulamış’ta artık çiftçi para kazanmamaya başladı. Para kazanmayınca da çiftçiliği tamamen bıraktılar” dedi.

“HAYVANCILIK DA BİTTİ”
Seferihisar, Ulamış ve diğer sahil ilçelerine yapılan yazlık evlerin de tarım ve hayvancılık faktörünü etkilediğini söyleyen Hasan Döner, “Bu yazlık ev olayı tarlaların parsel parsel ayrılmasına neden olunca tarım ve hayvancılık sektörü özellikle de hayvancılığı bitirdi. Hayvanlara mera kalmadı. Yiyecek bir şey bulamaz oldular. Artık damda bakmaya başladık. Eskiden bu arazilerde en az bin koyun otluyordu. Şimdi bitti o işler. Köyümüzde artık bir mandalina bir de zeytincilik var. Eskiden her kapıda en az bir büyükbaş hayvan bağlıydı. Köylülerin bir çoğu bu durumdan şikayetçi” ifadelerini kullandı.
“BİZ ÜRETİCİ, ONLAR TÜKETİCİ”
Kadınların köyde tarım yapılmamaya başlamasıyla evden çıkmamaya başladığını da dile getiren Hasan Döner, “Eskiden köydeki kadınlar tarım ve hayvancılık sektörü için üretimde en büyük destekçilerimizdi. Fakat tarım faaliyetleri bitince onlar da evlere çekildiler. Bir de Ulamış artık çok büyüdü. Nüfus 3 bini geçti. Toprakların yarısı bizim yarısı tanımadığım insanlara ait. Köye farklı farklı yerlerden insanlar taşınmaya başladı. Bu da ziraat faaliyetlerinin durmasına neden oldu. Biz üreticiyiz, onlar tüketici. Yeni gelenler tüketmeye geliyor” şeklinde konuştu.

“ÜRETİM BİTTİ”
Ulamış’ta tarım faaliyetlerinin son bulma nedenlerine değinen Hüsamettin Aydeniz isimli bir başka çiftçi ise, “30 senedir bu köydeyim. 30 sene evvel buraya geldiğimde en az 20 kamyonet her gün İzmir Haline sebze giderdi. Bugün ise ancak bir el arabası ile sebze-meyve satan esnaf görebilirsiniz. El arabasına kadar düştü. 30 sene içerisinde ibre tamamen tersine döndü. 6 lira mazot, 80 TL en az bir işçi ücreti, bu kadar giderle zaten çiftçinin bu köyde barınması mucize olurdu. Yerli tohum da kalmadı. Hep İsrail’den alınan tohumlarla ülkede tarım yapılıyor. Üretim bitme noktasına geldi. Ulamış’ta gezin tarlaları yeşil yaprak bulamazsınız” diye konuştu. Ulamış’ın değişimine dikkat çeken Ulamış Köyü Tarımsal Kalkınma Kooperatifi Başkanı Mustafa Yeşilkaya ise tarım faaliyetlerinin düşmesini Ulamış’ın değerlenmesine bağladı. Yeşilkaya, “Ulamış artık çok değerlendi. Her yönüyle mükemmel bir köy. İstediğiniz her türlü imkanı bulma şansınız var. Bunu bozmak istemiyoruz. Yeni yapılan evler de köye uygun evler. Eski taş ve kerpiç evler bizim için daha değerli ama artık insanlar lüks düşünüyor. Fakat illa ki evlerin önünde ufak bir oluyor. Bu bahçelerde bir şeyler ekip biçiyoruz. Onun dışında narenciye tarlalarımız ve zeytinliklerimiz var” ifadelerini kullandı.

Haber Merkezi