Bu çığlığı duyun!

NİLGÜN TAZE ÖZEL HABER

İzmir’in Gaziemir İlçesi’ne bağlı Sarnıç semtinde yaşayan kulakları zor duyduğu ve gözleri yeteri kadar iyi görmediği için çalışamayan şeker ve tansiyon hastası baba Bayram Yıldırım yaşadığı sağlık sorunlarından dolayı artık ailesinin geçim sorumluluklarını yerine getiremez durumda.

Anne Gülgün Yıldırım ise 7 aylık doğan ve 34 gün kuvözde yaşam mücadelesi veren oğlu Mehmet Yıldırım’ın diğer arkadaşları gibi koşup oynayabileceği günleri umutla bekliyor. Ayak kaslarının gelişmemesinden dolayı yürüyemeyen 7 yaşındaki Mehmet Yıldırım, zamanının çoğunu televizyon karşısında çizgi film izleyerek geçiriyor. Haftanın belirli günlerinde annesi ile fizik tedavi merkezine gittiğini söyleyen Yıldırım, “Bazen televizyon izlemekten canım çok sıkılıyor ve dışarıda oynayan arkadaşlarımla birlikte koşup oynamak istiyorum. Ailem beni anaokuluna yazdırdı ancak annem her gün tekerlekli sandalye ile beni okula götüremediği için gelecek sene ilkokul birinci sınıftan başlayacağım. Yüzde 60 oranında kaslarım gelişmediği için yalnızca parmaklarımın ucuna basabiliyorum” dedi.

“YARDIM BEKLİYORUZ”

Doktorların tam olarak yürüp yürüyemeyeceği konusunda net bir şey söyleyemediğini ifade eden gözü yaşlı anne Gülgün Yıldırım, Mehmet’in yaşının küçük olmasından dolayı ameliyat olamadığını söyledi. Destek almadan oğlu Mehmet’in hiçbir şekilde yürüyemediğini belirten anne Yıldırım, “Devletin verdiği tekerlekli sandalye ile çocuğumu gezdirmeye çalışıyorum ve aldığımız 800 TL’nin dışında bir gelirimiz yok. Mehmet’in kaydını anasınıfına yaptırmama rağmen okulumuz uzak olduğu için getirip götürmem oldukça zor oldu. Şuan maalesef gücüm yetmediği için Mehmet’i okula götüremiyorum buda onun arkadaş ortamında sosyalleşmesini ve normal gelişimini olumsuz hale getiriyor” ifadelerini kullandı.

“ŞÜKRETMEYE ÇALIŞIYORUM”

Bazı engelli çocuklara evde eğitim verildiğine dair haberlerde dinledikleri bir bilgiye sahip olduklarını ancak nerelere başvurmaları gerektiğini bilmediğini söyleyen anne Yıldırım, şunları söyledi: “Mehmet’in dışarıdan arkadaşlarının sesini duyduğu zaman ‘keşke bende onlarla birlikte oynayabilseydim’ sözleri bir anne olarak beni yaralıyor ancak yine de zihinsel bir engeli ve tedavisi daha zor olan başka bir ciddi hastalığa sahip olmadığı için de şükrediyorum. Ayrıca doktorların hayatı boyunca yürümeyeceği şeklinde bir açıklama yapmaması da beni pozitif yönde motive ediyor.  Bünyesinin zayıf olmasından dolayı sık sık hasta olmuş olsa da onun hayata olan bağlılığı ve neşesi beni mutlu ediyor.” 

Haber Merkezi