Hoşgörü Kültürü

Günümüzde en çok kaybettiğimiz değerlerden biri de hoşgörü kültürü. Bunun yerine ‘ben’ duygusu hayatımızda egemen olmuş durumda. Attığımız her adımda, ‘Acaba buradan ne fayda elde edebilirim’ mantığı hakim. Hal böyle olunca toplumların varoluş kaynağı olan ‘hoşgörü kültürü’nü kaybetme noktasına geldik. Ülke olarak empati yapma noktasından uzaklaştık, ‘siz, biz’ kavramlarına sarıldık. Siyasi partiler, dernekler, kahveler, küçük arkadaş grupları bile ayrışır hale geldi. Üç beş kişinin çalıştığı ortamlarda bile türlü türlü oyunlar dönmeye başlıyor. Bunun sonucunda da huzursuzluk ve güven sorunu ortaya çıkıyor. Bu sorunun toplumun her katmanına bulaşan bir hastalık haline geldiği apaçık ortada.

Bu tavır daha çok doğu kültürüne sahip ülkelerde görülmektedir. Batılı toplumlarda her görüş ve düşünceye saygı gösterilmeye gayret edilir, karşısındaki bireyin görüşlerine katılmasa bile saygı duyar.

İnsanlar fikir ayrılığı ve siyasi düşünce farklılığı yüzünden birbirini düşman olarak görmez.

Peki, ‘Doğu’ ile ‘Batı’ arasında bu kadar fark olmasının temel sebebi ne olabilir? Batı’da insanlar birbirine karşı bu kadar hoşgörülü iken Doğu’da neden tahammülsüzlük hakim? Bence; Doğu’nun böyle olmasının en temel nedeni bu tür davranışların prim görmesi. Birbirini hain ilan etmek, kutuplaşma, hizipleşme, sertlik, kavgacılık, hoşgörüsüzlük, güvensizlik ve sevgisizlik pirim yapıyor. Aslında pirim yaptığı sanılsa da uzun vade de bu tür davranışlar yine kişiye zarar veriyor. Fikirlerimizi dikta ile empoze etmeye çalışarak sorunların çözüleceği yanlışına kapılıyoruz.

Sonuç olarak hoşgörü; bilgiyle, şeffaflıkla, iletişimle, düşünce, vicdan ve inanç özgürlüğü ile beslenir. Hoşgörü sadece ahlaki bir görev değil aynı zamanda sosyal düzeni sağlayan bir gerekliliktir. Aynı zamanda toplumda barış ve huzuru var eden erdemdir. O yüzden bu erdemi kaybetmemek için kendimizi sorgulamanın zamanı gelmedi mi?

Hoşgörü Kültürü