Anneyiz

Hareketli Çocuklar ve Ebeveynler

Merhaba sevgili anne babalar. Bugün 2-3 yaş çocuklarda yaşanan aşırı hareketlilik konusunu ele alacağım. Bu yaşlarda özellikle erkek çocuklarında çok görülen bir şey aşırı hareketlilik. Daha doğrusu bize aşırı gelen çocuk için normal olan bir durum.

Bazen sabrımız taşar çocuk çok da hareketli olmadığı halde abartıp bizim çocuk hiç durmuyor deriz. Oysa çocuk anne babaya sorması gereken soruları sorar ve kendi çapında oyunlar oynar. Anne baba bundan bile rahatsız olup bak işte görüyor musun hiç oturmuyor der. Bugünkü yazım çocuğun yetişkin gibi davranmasını bekleyen böyle anne babalar için. Sevgili anne babalar, çocuğun heykel gibi oturmasını beklemeyin. Ana baba olarak sizin de çocuğunuza yönelik yapabilecekleriniz var: Dinleyin, sabırlı olun, tahammül seviyenizi arttırın. Tepkileriniz ona karşı aşırı olmasın, incittiğinizin farkına varmayabilirsiniz. Çocuğunuzun dikkatini bir konuda odaklayıp o konuda devam etmesine yardımcı olun. Dur düşün konuş sistemini uygulayın. Sonuçlarından öğrenmesini ve sonuçlardan yararlanmasını sağlayın, sonuçları konuşun. Yaşına uygun spor faaliyetlerine yönlendirin, enerjisini dışarı atmaya çalışın. Öğrenmeye karşı isteksizlik olup olmadığına dikkat edin. Uygun okul öncesi eğitim ve yönlendirme için yönlendirin. Günlük hayatı organize edin, onun için zevkli ve faydalı olacak faaliyetler programlayın. Çocuğunuzu eve ya da televizyon karşısına hapsetmeyin. Ev ortamını onun kişiliğine göre dizayn edin, tehlikeli olabilecek ortamlardan koruyun. Elinin altında çok fazla kırılacak dökülecek eşya bulundurmayın. Arkadaşları ile iletişim ve etkileşimini arttırın, sosyalleşmesine yardımcı olmaya çalışın. Hatalı davranışlarına hemen kızmak yerine onunla konuşmayı tercih edin. Uygun ödül ve ceza sistemini uygulayın. Pozitif olun, negatif mesajlarınızın aranızdaki ilişkinin kalitesini düşürdüğünü unutmayın. Dikkatini toplayacak eğitim uygulamalarını elinizden geldiğince her gün yapın. Aşırı hareketlilik ile beraber dikkat eksikliği tedavisinin önemli olduğunu unutmayın.

Kişilik oluşumunun temeli kabul edilen yaşamın ilk 5 yılında çocuklarda söz dinlememe, aşırı inatlaşma gibi davranışlar görülebiliyor. Yukarıda saymış olduğu ebeveyn yakınmaları neredeyse pek çoğunuzun ya bizzat yaşadığı ya da çevresinden duyduğu, belki de bizzat gözlemlediği yakınmalardan yalnızca birkaçıdır. Özellikle 2-2,5 yaşlarında sıkça karşılaşılan 'söz dinlememe', 'burnunun dikine gitme', türünden davranışlar, anne ve babaları çoğu zaman çileden çıkarmaya yetip artıyor. Peki, söz dinlemeyen çocuklara ne yapmalı? Bu dönemde isteklerini ağlayarak yaptırabileceğini düşünen ve hele ki anne ve babaların dikkatsiz davranışları sonucu istediklerini ağlayarak yaptırabileceğini öğrenen, pekiştiren çocuklar, eşyalara zarar verebilir, eline geçen her şeyi fırlatabilir, kendilerini yerden yere atabilirler. Bu gibi durumlarda anne ve babalar sakin ve sabırlı davranmaya özen göstermelidirler. Anne ve babalar, olumsuz nitelendirilen davranışların aslında çocuğun normal gelişim süreci ile ilişkili olduğunu akıllarından çıkarmamalı ve her türlü konuda birbirlerine destek olmalıdırlar. Çocuğun sergilemiş olduğu davranışlara aşırı tepki ve tahammülsüzlük gösteren anne ve babalar, bu yaklaşımlarıyla çocuğun negatif tavırlarını kuvvetlendirecektir. Bu dönemde sakin ve net kalmayı becerebilmek ve çocuğun sakinleşmesini beklemek en temel esastır. Bu dönemde yine her türlü sözel ve fiziksel cezadan uzak durmalı, kararlı olmalı, çocukla ailece 'kaliteli zaman' geçirmenin yolları aranmalıdır.

Çocuklara aşırı otoriter ya da esnek davranmaktan kaçınmalı, çocuğun davranışları üzerine nasıl bir yol izlenebileceğine dair anne ve baba, ortak kararlar alarak davranışlarında tutarlı ve disiplinli olmaya özen gösterilmelidir. Şimdilik bu kadar. Sevgiyle kalın…

Anneyiz