Bağırmayan Anne Olmak Mümkün

Merhaba sevgili anneler. Bugün bağırmayan anne olabilmek mümkün mü? Bunun için neler yapabiliriz konusunu ele aldım. Bu konuda yazılarından ve sosyal medya paylaşımlarından çok etkilendiğim ve beğenerek takip ettiğim Yazar Hatice Kübra Tongar’ın, ‘Bağırmayan Anneler’ kitabından ve paylaşımlarından da alıntı yaptım. Sonuçta kendisi bu konunun uzmanı. İnşallah biz de bir nebze faydalanırız.
Yazar Hatice Kübra Tongar, annelere kısaca bir formül öneriyor. Adı; SAKİN formülü.
S abır: Çocuğunun çocukluk şakımalarına, çocuklu hayatın düzensizliklerine, hengamesine değil; onlar olduğunda içinde uyanan öfkeye sabret.
A kıl: Hep öğren, oku, araştır. Allah (cc) ‘Hiç bilenle bilmeyen bir olur mu?’ der. Doğru bilgi anneler için can simididir, gelişimini durdurma.
K abul: Çocuğunun ‘çocuk olduğunu’ kabul et. Çünkü çocuk bu; ağlar, inatlaşır, ister, kardeşini kıskanır, uyumak istemez, yemek seçer, kırar, döker, kurcalar... Kabul et.
İ letişim: Çocukla doğru iletişim; çocuğu ‘insan’ olarak görerek kurulan iletişimdir. Bir yetişkinle iletişime geçerken nelere dikkat ediyorsan, çocuğunla geçerken de et.
N iyet: Her şey niyetle başlar. Eğer niyetim bağırmayan, sakin, iç huzurunu sağlamış, kendilik değerinin farkında, saygın bir ebeveynlik yapmak ise, o zaman Allah (cc) bu yolda önümü açar ve gayretimi arttırır. Yeter ki isteyeyim.
Bağıran bir anne olmayalım çünkü... Zaten fiziken çocuğundan üstün olan annenin çocuğuna bağırması çocuğu korkutur. Ve çocuk annesinden gelebilecek zarardan korunmak için ya saldırganlaşır ya da pasifleşir.
Pandora’nın kutusunu açma zamanı: ‘Neden öfkeliyiz?’
Yetersizlik, öfkenin nedenlerinden biridir. Kendini yetersiz hisseden anne öfkenin oluşturduğu stresle bağırarak, cezalar vererek çocuğunu kontrol altında tutmaya çalışır.
Öfkemi nasıl kontrol ederim?
Öfke aniden gelip giden bir duygu değildir. Aksine yavaş yavaş ortaya çıkar ve bir süre sonra kaybolur. Bu yüzden öfkelenmeye başladığımızı hissedince bulunduğumuz ortamı değiştirmek fayda sağlar. Önemli olan da öfkeyi başlangıcında fark etmektir. Çünkü zirveye ulaşmış öfkeyi kontrol altına almak çoğu zaman mümkün olmaz ve pişmanlıkla sonuçlanır.
Bağırmamak için bir dakika mola. Her şeyi bırakın, sıra şimdi kendinizde! İnsan hayatta birçok role sahiptir: Anne, çocuk, komşu... Ve insan tüm bu rollerden sıyrılınca “kendi”yle baş başa kalır.
Kendiyle baş başa kalamayan, kendine vakit ayıramayan insan başta anne rolü olmak üzere tüm rollerinde sorun yaşar. Bu yüzden insan her şeyi bir kenara bırakıp önce “kendi”ne vakit ayırmalıdır.
Kendimize vakit ayıralım da ne yapalım? Gün içinde herkes kendi kendine konuşur. Ama bu konuşma çoğu zaman bilinçli bir konuşma değildir. İnsanın kendiyle bilinçli bir şekilde konuşması sorunlarını çözmesi ve hayatını planlaması için iyi bir yoldur. Ama insanın kendini dinlemesi de en az kendiyle konuşması kadar gerekli ve önemlidir. Çünkü insan neye, niçin sinirlendiğini kendini dinleyerek fark edebilir.
Bağırmadan çocuk yetiştirmenin yolları. Bağırmayalım da tepemize mi çıksınlar? Çocuklara bağırmamak, çocukların her isteklerini yerine getirmek ve onlara hiç sınır koymamak değildir. Aksine yapılması mümkün olmayan şeyleri sevecen bir kararlılıkla reddedebilmek ve çocuğun iyiliği için sınırlar çizerken onu incitmemektir. Evet kitabın genelinde yaptığım alıntılardan da gördüğünüz gibi “Bağırmayan anneler “ kitabı bence her annenin baş ucu kitabı olabilecek nitelikte. Bütün annelerimize öneririm. Şimdilik bu kadar. Sevgiyle kalın.

Bağırmayan Anne Olmak Mümkün