Çocuğumuzu Vurma Alışkanlığından Nasıl Vazgeçirebiliriz?

Merhaba sevgili anneler. Bugün çocuklarımızda karşılaştığımız vurma alışkanlığını ele alacağım. Çocukların birçoğu büyürken saldırgan davranışlarının arttığı bir dönemden geçebilirler. İki ila beş yaş arasındaki çocukların vurma, tekmeleme gibi davranışlar sergilemesi bulundukları yaş döneminin basit bir refleksidir; ancak ebeveyn müdahalesi gereklidir. Çok sakin çocuklarda bile bu dönemde saldırgan davranışlar gözlenebilir. Bu süreçte önemli olan çocuklara güdülerini kontrol edebilmeyi öğretmektir.

Çocuklarda vurma alışkanlığının birçok sebebi olabilir. Uykusuzluk, açlık gibi temel gereksinimleri karşılanmayan veya bu gereksinimleri geciktirilen çocuklarda saldırganlık eğilimi artar. Eve yeni bir bebeğin gelmesi, bakıcı değişikliği, anne babadan uzun süreli ayrı kalma gibi huzursuzluk yaratan bir hayat tarzı değişiklikleri de çocuğu saldırgan yapar.

İyi davrandığında yeterince dikkat çekemeyen bir çocuk vurarak dikkat çekmeye çalışabilir. Çocuğun yakın çevresinde bulunan anne, baba, bakıcı, kardeş gibi kişilerin sert, saldırgan tutumları çocuktaki saldırganlık eğilimini arttırabilir. Fazla kontrollü bir çevrede bulunan çocuk yaşadığı hayal kırıklıkları nedeniyle vurma davranışı gösterebilir. Hiç sınır koyulmayan çocuklarda da saldırganlık davranışları görülebilir. Anne babanın sık tartışması, kavga etmesi çocuğun endişelenmesine, endişesini de saldırgan tutumlar sergileyerek göstermesine neden olur.

Çocuğa bu durum karşısında anne baba olarak nasıl yaklaşmalıyız?

Çocuğumuz bir başkasına vuruyorsa bu davranışını hemen durdurun. Onu elinden tutarak yanınıza çekin ve biraz sakinleşmesini bekleyin. Ne olup bittiğini anlamaya çalışın ve sakin olmaya gayret edin. Kimi zaman kızgın çıkışların aksine susmak olayı daha kolay çözebilir. Yere eğilin ve çocuğunuzun göz hizasına gelin. Gözlerine direkt olarak bakın ve yalın bir cümleyle yaptığının yanlış olduğunu söyleyin. Çocuğunuzun saldırgan davranışına vesile olan olayı anladığınızı ama bu tepkisinin yanlış olduğunu anlatın. Ne kadar az konuşursanız, çocuğunuz o kadar kolay sakinleşir ve sizinle işbirliği yapar. “Vurmak kötü bir seçimdi. Bu konuyu seninle daha sonra konuşalım” gibi sade bir cümle kurabilirsiniz. Neyin var senin? Niçin bu kadar sinirlisin? gibi sorulardan kaçının. Bu sorular çocuğunuzu yalnızca öfkelendirecektir.

Anne babanın çocuğa vurması çocuğun problem çözme yöntemi olarak vurmayı öğrenmesine de neden olur. Dayakla büyüyen çocuklar kendi çocuklarını yetiştirirken de aynı yönteme başvururlar.

Anne babanın çocuğa vurarak karşılık vermesi çocuğun hem anne babasına hem de kendisine olan güvenin sarsılmasına neden olur. Bu da en büyük hatalardan.

Koyduğunuz kural ve sınırların çocuğun yaşına ve becerilerine uygun, belirgin olmasına özen gösterin. Aşırı kural koyma ya da hiç kural koymama çocuğu saldırgan yapar. Sürekli engellenen çocukta vurma davranışı artar. “Hayır” demek yerine ona alternatifler sunun. Olumlu her davranışı “aferin, bravo” diyerek, alkışlayarak ödüllendirin. Çocuğunuzun yorgun, uykusuz, aç ya da hasta olmadığından emin olun. Şarkı söylemek, dans etmek, kitap okumak gibi sakinleştirici aktiviteler yapın. Bulunduğu ortamdan uzaklaştırarak sakinleşmesini sağlayın. Vurabileceğini düşündüğünüz zaman davranış gerçekleşmeden durdurmaya çalışın.

Çocuğun vurma alışkanlığına bir çözüm getirilmezse bu durumun onun ileriki sosyal gelişimine ne gibi etkileri olur? Bazen anne babalar çocuğa kendini savunma yöntemi olarak vurmayı öğretebilirler. Vurmayı öğrenen bir çocuğun ileride kendini koruyabilen, başarılı biri olacağını düşünürler. Gerçekte bu böyle değildir. Çünkü başkalarına zarar veren çocuk arkadaşları, öğretmenleri ve diğer yetişkinler tarafından kabul görmez. Vurma davranışının çözülememesi veya pekiştirilmesi çocuğun sosyal ilişkiler kurmada zorlanmasına, çevresinden izole olmasına, kendisi gibi davranışları bulunan kişilerle arkadaşlık edip uygun olmayan ortamlarda bulunmasına neden olur. Şimdilik bu kadar. Sevgiyle kalın…

Çocuğumuzu Vurma Alışkanlığından Nasıl Vazgeçirebiliriz?