Merhaba sevgili anneler. Bugün inat, öfke veya muzırlık nedeniyle sık sık oyuncağını kıran ya da etrafı döküp saçan çocuklardan bahsedeceğim. Eline geçirdiği her şeyi gözünüzün içine baka baka “Yapma!” derken kırıp döken ufaklıklar. Aslında küçük çocukların yaşadığı her ortamda her zaman bazı eşyalar kırılır, dökülür bu normaldir. Ama bazen diğer çocukları gözlemlediğimiz de bizim çocuğumuzun biraz abarttığını görürüz. Günlük hayatta etrafımızda sıkça gördüğümüz bu tip küçük çocukların bu alışkanlıklarının temeline inmek ve nedenlerini aramak istedim. Çünkü son zamanlarda bende bu tip sorunları sıkça yaşıyorum.
En başta öğrenme merakı olabilir. Bir gün önce buzdolabını açık görüp içinde bulduğu yoğurdu yerlere döken Hamza sonrasında ekmeği ufalayarak her yeri tarumar edebilir.
Küçük çocukların bu tür hareketlerde temel dürtüleri meraktır, çünkü bütün dünyayı keşfetmek ve anlamak gibi bir görevi vardır beyinlerinin. Bu keşfedilecek, anlaşılacak dünyanın nesne listesinin en başında ise doğal olarak annenin ve babanın eşyaları yer almaktadır. Ya da kendi oyuncakları. Yeni aldığı oyuncağı ilk günden parçalara ayırabilir. Bu durum her ne kadar biz annelerin sabrını zorlasa da mantıklı düşününce bu davranışların öfke nöbetleri yaratmadan sineye çekilmesi gerekir. Sonuçta buradaki amaç ebeveynleri kızdırmak üzmek olmayıp çevreyi keşfetmektir. Bu durumda ebeveynler için etrafta kırılıp döküldüğünde çok üzülecekleri özel eşyaları nesneleri bir süre ortadan kaldırmak en etkili tek çözüm olarak görülmektedir. Bunun yanı sıra “Hayır, elleme!” komutlarının işe yaramayacağının bilincinde olarak çocuğun dikkatini başka yöne çevirmek çok daha kolay ve etkili olmaktadır, çünkü sonuçta her ufaklık yeni maceralara daha bir hevesle evet diyecek.
Çocuklar değişik dönemlerde değişik ruh hallerinde olabilirler. Bu ruh hallerini de değişik davranışlarla oryaya koyarlar. Hatta bu davranışlar saldırgan eğilimler de barındırabilir. Oyuncağını fırlatma, kırma, parçalarını hunharca sökme. Tabi küçük çocukları bu tür saldırgan davranışlar göstermeye iten çeşitli nedenler olabilir. Bu nedenleri şöyle sıralayabiliriz
Özellikle 2 yaşlarındaki çocukların isteklerini sözel olarak anlatma becerileri henüz çok gelişmiş değildir. Kendini tam olarak anlatamayan bir çocuk istekleri yerine getirilmediği zaman bunu saldırgan davranışlarla gösterebilir. Mesela oyuncağını alan bir çocuğa kaba bir davranışta bulunabilir.
Özellikle 2 yaşlarındaki bir çocuk benmerkezci eğilimler gösterebilir. Bundan dolayı yüksek bir sahiplik duygusuna da sahiptir. Bundan dolayı paylaşmayı pek sevmeyebilir. Bu da çocukları bu tür konularda saldırgan davranışlar göstermeye itebilir.
Çocuklar davranışlarını kontrol etme konusunda henüz çok gelişmiş değillerdir. Ayrıca davranışlarının sonuçlarını da pek iyi göremeyecek kadar küçüktürler. Dolayısıyla bir başka çocuğa şiddet gösterisinde bulunmak onlar için doğal gelebilir. Çünkü bu yaştaki çocuk bir başka çocuğa vurmanın kötü bir şey olduğunu algılayamayabilir. Dolayısıyla toplumda genel geçer olan davranışların neler olduğu konusunda da anne ve babalar çocukları yetiştirmelidirler.
Çocuklar başka nedenlerden dolayı da hırçınlaşabilir ve bunu saldırgan bir eğilim olarak dışa yansıtabilir. Mesela karınları acıkınca, uykusuz olunca, hoşlarına gitmeyen bir durum olunca, canları sıkılınca hırçınlaşabilirler. Bu hırçınlık da onları saldırganlığa itebilir.
Bazı çocuklar da ilgi çekmek için bu tür davranışlara sürüklenebilirler. Sürekli baskı altında ve kontrol altında olan çocuklar da şiddete eğilimli olabilirler. Diğer taraftan bunun tam tersi de olabilir. Şiddet gösteren bir çocuk anne veya babasından bu konuda bir uyarı almadıysa ve hatta bu tür davranışlar konusunda teşvik ediliyorsa bu da onları saldırgan birisi yapabilir. Şimdilik bu kadar. Sevgiyle kalın.