Selçuk Efes Festivali…

Geçmişi hisset, geleceği keşfet sloganı ile 6-7-8 Eylül tarihleri arasında gerçekleştirilecek olan Selçuk Efes festivaline Yazarlar ve şairler dayanışma derneği (Yazşader) olarak katılım sağladık.

Festivali ilk gününden beri gözlemledim. Harika ilerleyen bir festival olduğunu söyleyebilirim. Canlı bir festival.

Festival alanı L şeklinde düzenlenmiş, bir ucunda gıda, yiyecek içecek stantları, diğer uzun ucunda ise, el işi ürünler ile bazı derneklere yer verilmiş, bu iki sokak tam meydana bakan sokak olduğu için devamlı bir hareket sağlanmış, doğal olarak bir hareketlenme hem var. Bun canlılığı izlemekte harika, festivalde insan davranışlarını da gözlemleme şansınızın olması, stantlardaki diyalogları duymak güzel.

Ancak ben yapılan bu organizasyonda karşılaştığımız bazı durumları paylaşmak istiyorum. Bunları paylaşmamım nedeni ise bir sonraki festivalde dikkate alınabileceğini düşünmem olduğunu belirtmek isterim.

Öncelikle Yazşader başkanı olarak standın başında olmak için Selçuk belediyesinin söylediği saatte orada olmama rağmen bize ayrılan yeri bulamadım. Çünkü her iki sokakta da kurulan çadırlarda kime veya kimlere aitse bir yazı var. Belediye tarafından hazırlanmış harika bir uygulama. Ancak altı yedi kadar dernek meydanın girişine yerleştirilmiş ve Yazşader yazısı olan çadırı bulamadım.

Çevreye baktım saat 09.00 ve zabıtalardan yardım istedim. Maalesef ilk grup zabıtaların bilgisi olmadıkları üzerlerinde görevli yazan arkadaşları bulmaları gerektiğini ifade ettiler. Tekrar dolaştım. Bu kez başka bir zabıta ekibi gördüm onlara seslendim. Sağ olsunlar kendileri görevlileri arayacaklarını söylediler.

Zabıta görevlileri aradı, beş dakika bekledim. Sona 7-8 kadar kadın görevli geldi, neşeli canlı. Kendilerine durumu izah ettim. Ama verdikleri cevap karşısında şaşırdım. ‘Biz görevliyiz ama yerinizi bilmiyoruz.’ ‘Peki, size bir liste verilmedi mi? Madem görevlisiniz insanlar sizden yardım isteyecekler’ dedim.

Bir yetkiliyi arayarak ondan bilgi almak istediklerini ve biraz yürüyerek ona ulaşabileceğimiz söyledi ve ulaştık.

O yetkili kadın görevli hemen cevap verdi.’ Cemal bey stant olarak size sanat sokağında yer verdik, Biraz ileride ki sokakta’ Teşekkür ederek ayrıldım. Görevli olarak dolaşacak kişilerde bir liste olmayışına çok şaşırdım. Bence hepsinde bir yerleşim listesi olmalıydı.

Sanat sokağı denen yere girdim ve bize ayrılan yeri buldum. Dernek üyesi arkadaşların kitaplarını yerleştirdim. Gün içi gelecek yazarlarımız imza etkinliğine de katılacaklar. Onlar içinde yer hazırladım.

Ama Selçuk belediyesinin Sanat Sokağı olarak hazırladığı yer maalesef ki festivalin L şeklindeki sokaklarından ayrı bir yerde, ilk festival sokağından sanat sokağına dönüşte hiçbir yazı tabela yok. Ve festivalin canlı olduğu sokak ile sanat sokağı olarak düzenlenen çadırlar arasında en az 100 metre boşluk var ve oraya da büyük araçlar park etmiş.

Sanat sokağının girişinde yine yiyecek içecek satan var, yine kişisel ürünleri satanlar var. Ama gerçekten sanat ile uğraşan dört beş kişi ile karşılaştık, yazarlar ve kitap olarak sadece biz vardık, ressam vardı. Ve Selçuk belediyesi Sanata ve sanatçıya verdiği değeri düzenlediği sanat sokağının özensizliği ile göstermiş oldu.

Bu yazıyı yazıp yazmamakta çok düşündüm. Ama yazmaya karar verdim. Eleştirel yönüm ağır bastı ve Bir sonraki festivallerinde planlamada dikkate alınacağını düşünerek yazdım.

Son olarak Selçuk Belediye Başkanı Sayın, Filiz CERİTLİOĞLU SENGEL’in stantları tek tek dolaşarak hoş geldiniz demesinin büyük bir incelik olduğunu ifade etmek isterim.

Ben yaptım oldu yerine, planlamada dikkat ve daha çok çalışma gerektiğini unutmamak gerek.

Selçuk Efes Festivali…