Bi Öneri

Benim hayatta en zor öğrendiğim şey sabretmek oldu galiba. Savaşçı ruhum yüzünden uygulamada ara sıra sorunlar yaşasam da önemli ölçüde hallettim gibi. En azından sabretmenin önemini anladım, her şeyi gerçekten kolaylaştırdığını fark ettim, sabretmenin güçsüzlük değil güç olduğunu, bir erdem olduğunu sonunda kabul ettim diyelim. Neden sabretmemiz gerektiği konusunu bir türlü anlamadım senelerce. Neden sabredelim yani neden insanların yaptığı yanına kalsın, neden cevap vermeyelim, neden altta kalalım? Sabır en ağır imtihansa neden bu imtihana gönüllü girelim?

Zor bela sabredip, sonsuz teslimiyet duygusuyla bir kenara çekilmeyi başarıp olanlara şahit olduktan sonra anladım aslında sabretmenin derin anlamını. Düşünsene haksızlığa uğruyorsun, kendini paralayıp intikam alma peşine düşmektense Allah’ım olanlara şahitsin, sana bırakıyorum deyip kenara çekiliyorsun -ki bu sabretmek oluyor- Allah alıyor senin intikamını. Oturup beklemekten başka bir şey yapmıyorsun, dünyanın en güzel olayı bence. Bir sahibin olduğunu hissetmenin verdiği güç ise bambaşka. İlk etapta bakıldığında korkmak gibi, güçsüzlük gibi algılansa da en korkusuz hareket bence hiçbir şey yapmadan beklemeyi başarabilmek. Çünkü ne olacağını sen bile bilmiyorsun. Gerçi genelde Allah’ın uygun gördüğü ceza, senin yapmak istediğinden çok daha fazlası oluyor ve sana açılan kapılar da bonusu. Ne kadar bekleyeceğin bir handikap tabi ama Allah onu da ayarlıyor. Bu kadar kıymetli olma sebeplerinden biri de bu zaten. Dayanamadığın anlar geliyor çünkü. Hiç bıkmadan dayanman gerektiğini kendine anlattığın anlar diyelim ya da...

Sabırlı olmak, her şeye susmak, her şeyi kabul edip kenara çekilmek mi demek oluyor? Tabi ki hayır. Hakkımızı yine arayacağız, hukuktan yine destek alacağız, yine itiraz edeceğiz ama sınırımızı aşmadan, adilce, dürüstçe, günaha girmeden, halledebileceğimiz kadarına müdahale ederek. Bunun için de uygun muhataplar, adil bir ortam gerekiyor ki bu da çoğu zaman çok mümkün olmadığı için, o noktada elimizden geleni yapıp gerisini yukarıya bırakmayı gerektiriyor. Sabretmeyi bilen bunu yapıyor, bilmeyen ya katil oluyor ya da bir şekilde başka bir suçlu. Bir de Allah’ı gücendiriyorsun tabi kendine “O” varken güç gösterisi yaparak. Malum Ramazan’dayız, oruç tutanlar için sabır ayındayız. Oruç tutmak da, türlü sevaplarla ödüllendireceğinden kuşku duymadığın, teslim olduğun bir sabır hali olduğu için bunu da layıkıyla yapmak gerek. Oruç tutuyorum sinirliyim deyip insanlara kaba davranmak, kalp kırmak, öfke saçmak veya başkalarının oruç olup olmamasıyla ilgilenmek bu anlamlı ibadete gölge düşürüyor. Çünkü bu şekilde sabretmiş olmuyorsun, sadece aç kalmış oluyorsun.

Velhasıl sabretmek güzel şey. Sabretmeye her anlamda ihtiyacımız olan bu dönemde deneyin derim.

Ve sakın unutmayın ki, iletildiği gibi gerçekten “Allah sabredenle beraberdir.”

Bi Öneri