KAR

Hayatımıza değişiklik katan unsurların arasındaki mevsimler, bazen sıkıcı bazen eğlencelidir. Hayat devamlı bir değişim ve akış içerisindedir. Bugün dışarıya baktığımızda gördüğümüz manzarayı belki akşam belki de yarın göremeyeceğimizi biliyoruz.

Toplum olarak kışı en çok sevmemizdeki başlıca etken hiç kuşkusuz kar yağmasıdır.

Pencereden dışarı baktığımızda kar tanelerinin sessizce döküldüğünü ve bir süre sonra her tarafı beyaza kapladığını görüyoruz. Sonra biri geçer bastığı yerin izi çıkar. İşte o zaman aklıma insanın doğumu yaşamı ve ölümü geliyor.

Karın beyazlığı insanın saflığını duruluğunu anlatıyor. Neden hep ilk başta basılan yerler eriyor daha çok ezilen insanların erken yaşlanıp çökmesi gibi. Acaba insanlar da ilk doğdukları gibi saf ve temiz kalsaydılar daha geç yaşlanmaz mıydı?  Sanırım Bedirhan Gökçe’nin kar isimli şiiri duygularımı daha açık ifade edecektir.

Nasıl kar yağdı bugün, gece sabaha karşı,

Ortalık bembeyazdı, sanki bir gelin gibi.

Tane tane döküldü, göklerin sevda marşı,

Günahtan arındırdı, tüm günahkar yüzleri...

Yüzünde güller açtı kar yağınca herkesin,

İlk kez böyle günahsız, ilk kez böyle neşeli.

Çocuklar gibi gülen, çocuklar gibi şen

Gökten armağan gibi döküldü her tanesi...

Sokak lambalarından, süzüldü tane tane

Usul usul indiler bir birine değmeden.

Melekler indirirmiş her bir kar tanesi,

Annem öyle derdi de inanmazdım küçükken.

Bir iken bin oldular, on binlere karıştı,

Çoğaldı da yerden bir karış açtı.

İnsanlar döküldüler yollara birer birer,

Değen her ayak izi bir günah gibi kaldı...

Allah kar gibi yağdı kullarının üstüne,

Temizledi akladı, bembeyaz bir kuş gibi.

Her birimiz yıkandı, katran katran üstüne,

Bakamaz olmuştuk biz aynalara gün gibi.

İnsanlar kötü artık, zaman hiç değişmedi,

Geçen zaman ne yapsın, biz ettik kendimize.

Bu karda yağmasaydı halimiz ne olurdu?

Allah yine acıdı, bak yetişti bizlere...

Kar da bembeyaz yağar, anamızın sütü de

Gelinlik de beyazdır, giydiğimiz kefen de,

Birinde ağlarız biz diğerinde güleriz,

Beyazdan ak beyazı, buyurun sıyırın işte...

KAR