1992 yılından bu yana 3 Aralık günü Birleşmiş Milletler tarafından uluslararası bir gün olarak kabul edilmiştir. Dünya Engelliler Günü olarak kutlanan bu günde dünya çapında organizasyonlar düzenlenmektedir. Bu aktiviteler genellikle ücretsiz olup, gönüllülüğe dayanmaktadır. Bütün bu etkinlikleri bu sene kentimizde de gördük, yaşadık. Kimisine katılım sağladık, kimisini ise televizyondan, gazetelerden takip ettik. Bu etkinlikler boyunca CHP’li belediyelerden birçok vaat geldi, yaptıklarını ve yapacaklarını açıkladılar. Peki size soruyorum güzel kentimiz İzmir gerçekten de engelli dostu bir şehir mi? Bana kalırsa bu sorunun cevabı kocaman bir HAYIR. İzmir’in sokaklarında gözleriniz kapalı yürümeye çalışın. Ya kaldırımın üstündeki bir arabaya toslarsınız ya da sokaktaki bir çukura ayağınız takılır, düşersiniz. Allah korusun böyle bir durumda bir taraflarınızı bile kırma riskiniz var. Kaldı ki bizler sağlam göz, ayak, kulakla kaza riski atlatıyoruz, peki engelli vatandaşlarımız bu kentte nasıl yürüyecek, işine gidip gelecek?
Engelliler için özel olarak hazırlanan sarı kılavuz şeritleri kentte var olmasına var fakat hepsi ya yarım ya çıkık ya kesintili. Örneğin evi 2 sokak ötede olan bir engelli vatandaş bir sokağı kılavuz şeritler sayesinde rahatça yürüyor fakat diğer sokakta adeta mahsur kalıyor. Özellikle de henüz yeni geldiği ve hiç tanımadığı bir sokaktaysa vay haline. Atacağı adım onu hep korkutuyor. Şimdi bir de gelelim ESHOT’lara. Hala maalesef engelli araçlarının alınamayacağı kadar eski otobüslerin kullanıldığı bölgeler var. Bununla beraber hiçbir araçta artık sesli sistem bulunmuyor. Yani görme engelli vatandaşlarımız hangi durakta olduklarını ancak yanlarındaki kişilere sorarak öğrenebiliyorlar. Halbuki sesli sistemler olsa, kimse kimseye muhtaç kalmayacak. Esas sorun da akıllı durak sistemlerinin olmaması. Diyelim ki yine görme engelli bir vatandaşımız durakta tek başına bekliyor. Başka hiç kimse yok. Karşıdan gelen aracı nasıl tanıyacak? Araçlar bazı durumlarda durakta el eden olmadığı için beklemeden gidebiliyor. Eh şoförler de vatandaşın görme engelli olup olmadığını her seferinde anlamayabilir. Hal böyle olunca da otobüs kaçıyor. Bir diğer önemli sorun da otobüslerin tıklım tıkış olmasından ötürü tekerlekli sandalyelerin araçlara sığmaması ve boş otobüs için dakikalarca durakta beklemek zorunda kalmak.
Şimdi size soruyorum, kentimiz gerçekten de engelli mi?
İzmir sizce de engelsiz mi?
Vicdanınıza bırakıyorum.
