Entel Köy Efe Köye Karşı

30’lu yaşlarına yaklaşmış, ülkemizin büyük şehirlerinde yaşayan Türk insanın en belirgin ortak özelliği kurduğu hayalleridir. Bu hayaller mutlaka bir noktada buluşurlar; “Ben emekli olduktan sonra şehir sıkıntısından uzak, müstakil bir eve taşınacağım, orada kafamı dinleyeceğim, ailemle mutlu huzurlu bir yaşam süreceğim. “Ne yazık ki dünyanın şu anda içinde bulunduğu acımasız koşullar, bu hayallerimizi gerçekleştirebilmemizin önünde – yıkılacağından haberi dahi olmayan – Berlin duvarı gibi sert ve kibirli bir şekilde duruyor. Türk sineması için kendisinin bir şans olduğunu düşündüğüm yönetmen Yüksel Aksu da filmleriyle bu ütopyayı yaratmaya çalışanlardan biri. Örneğin, geçen haftaki köşemde yer verdiğim Dondurmam Gaymak ile içinde bulunduğu koşullara aldırış etmeden, birçok yönetmeni kıskandıracak, öyle başarılara imza attı ki; En iyi yabancı film dalında Oscar aday adayı olması, filmin içtenliğinin yanında önemsiz bir detay olarak hafızalarda kaldı. Toplumsal sorunları kendi mizah anlayışı ile irdeleyen yönetmen, Entel Köye Efe Köye Karşı filmiyle de yine harika bir işe imzasını atmış.
KOMÜN KURMAK ÖYLE KOLAY MI?
Sizlere konuyu her ne kadar ben anlatmak istesem de benden çok daha başarıyla anlatıyor Yüksel Aksu, henüz filmin ilk sahnesinde: ”Bi gün bi tarihte bizim Efeköy’e entel dantel benim gibi saçlı sakallı birtakım adamlar gelmişler. Neden geldiklerini sonradan annadık. Bunlar eski daş evleri almışlar, zeytinlikleri almışlar, graç tarlaları hiç bazarlıksız almışlar. İstanbul’un sıkıntısından bıkmışlar, şehrin gürültüsünden, kaosundan, trafiğinden, hava kirliliğinden bıkmışlar. İnsanın insana yabancılaşmasından bıkkınlık gelmiş, çekip gidelim lan bu şehirden demişler, alternatif komün köyü kuralım demişler. Kimisi deyor bunlar entel dantelmiş, kimisi deyor Anarşiye garışmış, kimisi deyor alternatif yaşam komün köyü gurcaklarmış. Tahminime göre Anarko sendikası bile olabilir bunlar. Thomas More’dan etkilenmişler. Jan Jak Russo’dan etkilenmişler. Son dönemdeki ütopyacılardan komple etkilenmişler. Gimisi anasından, babasından kalan malı satıp, gimisi üç beş kuruş birikimini bir araya goymuşlar, hep beraber beynelmilel bir komün kurmak için çıkmışlar yolla fakat komün kurmak öyle kolay mı?” 
ENTEL DANTEL İŞLER
Yönetmenin, entel dantel diye adlandırdığı grup ile köylü arasında güzel giden dostluklar, Efeköy’ün yakınlarına Termik Santral yapılacağı haberi ile bozuluyor. Bu saatten sonra Efeköy’de yaşayan köylüler mi köyün sahibi yoksa şehirden gelen grup mu işte burada roller değişiyor. 
Filmin başrolünü, köyün muhtarı olarak izlediğimiz Şahin Irmak üstleniyor. BKM’den hatırlayacağımız genç oyuncu gerçekten başarılı. Mimikleri ve şivesi ile bu tarz filmlerin vazgeçilmezi olacağını şimdiden kanıtlıyor olsa da Entelköy Efeköy’e Karşı sadece bir oyuncunun üzerine yoğunlaşmanın imkansız olduğu da bir yapım. Kısacası film, usta oyuncu Emin Gürsoy’dan, bekçi Nihat rolündeki Nihat Kapız’a kadar anlatmama paragrafların yetmeyeceği harika oyunculuklara sahip. Üzerine belgeseller çekilmesi gerekecek kadar önemli bir konuyu, bir karikatür edasında eleştirerek, izleyenlerin aklına sokmayı başarabilen sıcacık bir film ile karşı karşıyayız. Sizlere naçizane önerim çok komik bir film izleyeceğiz diye şartlanarak izlemeyin. Her ne kadar gerçekten gülerek izleyeceğiniz bir film olsa da büyük beklenti size umut ettiğinizi veremeyebilir. Ancak sıcacık, biraz sizden biraz bizden biraz da türküdeki gibi “gitmesek de görmesek de” varlığından haberdar olduğumuz köy halkından bir film.
HİKAYEM YARIM KALDI
‘Dondurmak Gaymak’ filminin yönetmeni olarak adını duyuran Yüksel Aksu, Muğla’daki film çekimleri sırasında 40 gün kadar yıkanamadığını anlattı. “Benim çorap yemin ederim, çizme gibi duruyordu” diyen Yüksel Aksu bir röportajında ise şunlara yer verdi: “Aslında hikayem uzun olduğu için ortadan kestik. Devamında, köylünün bilinçlenme sürecine gireceğiz. Düzen güçleriyle karşı karşıya gelecekler. Köy odası, kültür merkezi, evlerini boyayıp badana edecek milli olacaklar. Ama bir taraftan da ‘Bu dükkanı kapat yeni hikayelere yürü. Ege’den çık artık İstanbul’a gel’ gibi eleştiriler alıyorum. Kalbimin gittiği yere gideceğiz.” Ne yalan söyleyeyim benim kalbim Efe Köy’de kaldı. Bakalım sizler de entellerimizi ve efelerimizi sevecek misiniz? İyi Seyirler…

Entel Köy Efe Köye Karşı