-
-
-
Sayfa Yükleniyor...
Sayfa Yükleniyor...
Uzun soluklu masallardan kaçıp gelen kuşlar, son şarkılarını söylemek için koşturan çocuklara hüzün bakıp kanat verdiler... Zaman durmuş saatlerin içinde usulca kabuğuna çekiliyordu Çocuklar, çocuk olmanın rengindeydi. Ve uzun kuyruklu bir uçurtmanın peşinden uçarak kuşlara doğru koştular... Kanatlarıyla anılarını saklayarak kondukları Kadifekaleden körfeze son kez uçmanın serinliğini, yağmurun ılık damlalarıyla gözlerine silip sustular Gözleri buğulandı çocukların, kuşlar kanat renklerini kızıla boyayıp attılar yolun taşlarına, hayatın sığındığı renklere, rüzgârın kardeşliğine, kurtuluşa Devrime
Bu kuşların en küçüğü Sedat Pekerdi.
Yıl 1961 Sivasın sabahın serinliğine sığınmış sığırcık kuşların birbirine anlattığı soğuk şarkılar eşliğinde ilk ninnisini pencereden hayata atan çocuk Bütün mevsimlerin donuk fotoğraflarını türkülere nakışlayarak, gözlerinde çoğaltarak soylu bir hayatın ilk adımlarına atıyordu. O rüzgârın kardeşiydi ve bir fırtınanın beyaza sığınan çocukluğunu ellerinde salçalı kuru ekmekten başka yiyeceği olmayan çocuklara armağan ederek büyüyendi.
Mevcut renklerin dışına uçmanın yasak olduğu ve her şeyin ve herkesin haki renklere sığındığı veya kaçtığı saatlerde sakıncalı bir piyadeydi Sedat. Orta boylu, ışıl gözleri ve kuş çığlığı elleriyle sevdasına daldı bir kavganın. Bu kavga halkın kavgasıydı Bu kavga ekmek ve özgürlük bu kavga daha güzel günlere aşk renklerindeydi.
Büyük kente geldi Sedat. Smyrnanın betona armağan edildiği saatlerinde, kent ölüyordu Kirliydi sokaklar. Kirliydi insanlar. Kirliydi su ve kirliydi ekmek Kuşların en küçük kardeşi, Sedat, ürkek, suskun ve şaşkın bakışlarını yüreğine sakladı.
Herkes yaralıydı Kuşlar ve işçiler, öğrenciler ve hayat, kuşlardan düşen; daracık sokaklardan gökyüzüne bakarak rüyalarını anlatan çocukların çığlığıydı
Sonra işkenceleri başladı bir tarihin Karanlığın sesini Eylüle armağan eden zebanilerin tankları geçti kuşların gökyüzünden Önce çocukları öldürdüler dağlarda Sonra barikatlarda marşlar söyleyen çocukların sesini boğdular...
Sedat suskunluğunu deklanşörün yüreğinde çığlığa aktarıyordu.
İnce ve uzun bir öykünün sözcüklerini saklayarak karanlık odaya hapsedip, aydınlığa, güvercin kanatlarına, umudun renklerine çeviren bir masalın ilk kahramanıydı Sedat, sevdaya koşan kuşların kanatlarını boyayarak çocuklara dağıtıyordu.
Yalnızca kuşlar görüyordu ufukları. Yalnızca ufuklara gidip gelen kuşlara inanılıyordu. Ve onlar geleceğin şarkısını söyleyen kanat çırpınışlarını çocuklara öğretenlerdi ve Sedat havarisiydi bu okulun.
Okulun adı gazeteydi Dergiydi Aydınlıktı, Milliyetti, Evrenseldi, Temmuzdu, Yeni Sanattı Hayattı, aşktı, şaraptı ve yelkovan kuşlarının ardından bakan küçük çocuklardı. Yaşlılardı, ekmeğin kurumuş rengini yüzlerinde ısıtandı, Candı ve deli bir aşkın, kavganın militanıydı, şiiriydi gözleri
O tarihin en çocuk tanığıydı sokakların. O tarihin en çılgın sokağındaydı çocukluğun.
Ağlayan bir halkın, tarumar edilmiş bir ülkenin fotoğrafını çekiyordu
Sedat Harrandaydı. Sedat bir kuşkanadı Hasankeyf dağlarında, Mezopotamyanın hüznündeydi. Sedat tarihin utancını kaydetti parmaklarıyla.
Sedat kuşların en küçük kardeşiydi Kuşlar bu kentin yaralı çocuklarıydı
Sonra ses oldu Sedat.
İnce bir yoldaki marşların içindeki derin bir sızının şiir sesi Menemen Çağrı Radyoda Sesi oldu direnişin, sesi oldu barışın, sesi oldu aşkların, kardeşliğin ve soylu kavgaların.
Yoldaşı oldu kara trenlerin. Barınaklarda köpeklerin, dostu oldu kedilerin, savaştan kaçanların, dağlara sığınanların, yaşlıların, dikenli tellerin, açlıkların ve yeryüzündeki bütün çocukların.
O bir kuştu aslında. Ve en çok da uzakta olan kızını, hayatının anlamını sakladığı Gizemdi rüyalarında... Sıcaklığını, ellerini özlediği kızıydı... Gözleri dalıp ufuklarda aradığı aşktı Özlemdi, sevgiydi sıcaklıktı, ekmekti ve hüzünlü şaraptı yanında En hafif ve en ağır yüküydü Sedatın bu hasret En uçarı kanatları aldığı ve yalnızken gölgesine sarılıp da yattığı Gizemdi aslında.
Önce kuşlar terk etti bu kenti... Sonra Sedat
Ne çabuk büyüdü zaman ve ne çabuk kanatlarını beyaz bir kefene bırakıp gitti o kuşlar
Bu kent ne kadar karanlık... Bu gökyüzü ne kadar bulut Bu rüzgâr ne kadar ölü Bu barikatlar, bu sessizlik, bu suskunluğa el sallayanlar ne kadar çok Ne kadar yağmur yağsa yine de yıkanamayacak ey ulu suskunluk
Kuşlar gitti En küçük kardeşleri de Bütün renkler sustu.
Yağmur bildiği gibi yağabilir artık. Bütün sevgililer, istedikleri sokakta kalabilirler Çığlıklar içine düşebilir şiir... Takvimler ilk basamaklarında, fotoğrafın bir rakamında asılabilir hayat.
O kuşların en küçük kardeşiydi Sedat
Biliyorum Hoşça kal demeden gitmesini bilir kuşlar. Kanatlarını kendi kanlarıyla silip onaranlar onlardı zaten. Kendi gözyaşlarıyla parlayan tüylerindeki son öpücüğü de bırakarak
Kanatlarını kendileri boyayan ve gözlerine hep yol çizenlerdi... Şarkılarını yalnızca duyanlara armağan edenlerdi onlar Hiçbir şey istemeden ve beklemeden aydınlığa uçanlardı. Kırık kanatlarını saklayanlardı. Ve derin bir bulut içinden geçerken sessizce ağlayıp, sevgililere yağmur gönderenlerdi Onlar çılgın, onlar dünyanın kederini kendi tarihlerine işleyenlerdi. Büyümeyen çocuklardı
Kuşlar Yoldaşlarımız
Bu kuşların en küçüğü, en narini ve en çılgını Sedat Pekerdi.
Kocaman yüreğiyle kuşlara uçmayı öğretendi. Ekmeğini ve yüreğini paylaşandı en yoksul saatlerinde. Yüreğini bir çengele asıp ağlayan babaydı, sınır boylarında aç yatan çocuklarla Ağıt yakan annelerle anne, başını hüznün avuçlarına gömen amcaydı. Suriyedeydi, direnen cephelerdeydi, Irakta, Kübada, Chenin yoldaşıydı, Venezuelada Chavesin, Carlosun kardeşi, Afrikanın çığlığındaydı, Afganistanın, Anadolunun dağlarında şakayık, İzmir de Hasan Tahsindi... İstanbulda Gezi direnişiydi Aşktan barikata, sığınaklardan kavgalara uçan kuşların en delisiydi. Ufuklara baktıkça, kuşların izlerinde sessizce ağlayandı
Yağmura saklardı gözlerini Sedat Kedilerin, köpeklerin abisiydi Komşusuydu barınakların, gece yarısı nöbetindeydi ağaçların, derelerin, ağlayanların ve gün geçtikçe zehirlenen bu kentin.
Hoşça kal Sedat Peker... Hoşça kal yoldaş
Bizim için üzülme artık... Git Gittin Kuşlar ve yıldızlar yoldaşın olsun
