Avrupa ve ABD’de benzin istasyonlarında görevli yok: neden?

Birçok Türk vatandaşı yurt dışına çıktığında benzin istasyonlarında karşılaştığı bu sahneye şaşırıyor: Pompacı yok, hizmet yok. Peki, bunun ardında yatan asıl sebep ne?

Yurt dışına çıkan vatandaşların sıkça fark ettiği ilk şeylerden biri, benzin istasyonlarında Türkiye’deki gibi pompacıların bulunmamasıdır. Özellikle Avrupa ülkeleri ile ABD ve Kanada gibi gelişmiş ülkelerde, benzin almak isteyen sürücüler araçlarından inerek yakıtı kendileri doldurmak zorundadır. Bu sistem ilk bakışta garip gelse de, aslında arkasında yatan nedenler oldukça sistematik, ekonomik ve kültüreldir.

SELF-SERVİS AKARYAKITIN ARKASINDAKİ EKONOMİK GERÇEKLİK

Birçok ülkede iş gücü maliyetleri oldukça yüksek. Avrupa'da bir çalışanı asgari ücretle çalıştırmak bile işletmelere ciddi maliyet yüklüyor. İşte bu nedenle, benzin istasyonları personel çalıştırmak yerine teknolojik çözümlere yöneliyor. Self-servis pompalar sayesinde işletmeler maaş, sigorta ve diğer yan maliyetlerden kaçınıyor. Yani, pompacı olmaması tamamen bir tasarruf politikası.

OTOMASYONUN GÜCÜ: HIZ, KOLAYLIK, MALİYET AVANTAJI

Modern benzin istasyonları, müşterilerine hem hızlı hem de pratik bir alışveriş deneyimi sunmak için otomasyon sistemleriyle donatılmış durumda. Sürücü yakıtı kendisi dolduruyor, ödemesini ise ya pompa üzerindeki POS cihazından kartla yapıyor ya da istasyonun içinde yer alan kasaya giderek tamamlıyor. Böylece işlem süresi kısalıyor, müşteri memnuniyeti artıyor.

KÜLTÜREL ALIŞKANLIK: AVRUPA’NIN ‘KENDİ İŞİNİ KENDİN YAP’ ANLAYIŞI

Avrupa'da insanlar hizmet beklentisinden çok, bağımsızlık ve bireysel hareket özgürlüğüne önem veriyor. “Kendi işini kendin yap” anlayışı birçok alanda olduğu gibi akaryakıt alımında da belirginleşiyor. Bu yüzden self-servis sistemleri halk arasında büyük ölçüde kabul görmüş durumda.

Ancak bu durum her ülkede birebir aynı değil. Örneğin, bazı ülkelerde yaşlılar veya engelli bireyler için yardım hizmeti sunan özel personel görev yapabiliyor. Yine de genel çerçevede bakıldığında, yurt dışında pompacı bulunmaması bir sistem tercihi değil; ekonomik ve kültürel bir zorunluluk olarak karşımıza çıkıyor.