Dostların yazdırdığı şiirler

TANER UYANIKER - RÖPORTAJ

“Siz mezar kazıcıları/korkun toprağın intikamından/saatin akrebi sokacak zamanı/yalanınız yalnız kalıncaya kadar/kaldıracak tek ayağını” dizelerinin yer aldığı Eşik Korkusu şiiri, yazarın ilk şiir kitabı olan Zamansız Dostlar Kervanı’nın sayfalarından okuyucusuna sesleniyor. Bu ilk kitabın şairi Neslihan Perşembe, İzmirlidir. Dokuz Eylül Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi’nden mezun olan Perşembe, televizyon, reklam, eğitim, basın yayın alanlarında çalıştı. 1999 yılında Yeni Asır Gazetesi Şevket Bilgin İçimizdeki Köşe Yazarları Yarışması’nda Kültür Sanat kategorisinde ikincilik ödülü aldığında, jüri üyeleri arasında yer alan yazar Muzaffer İzgü’nün, “Yazmayı hiçbir zaman bırakmayın” sözünü ilke edinir. Yazdığı yazılar ve yaptığı röportajlar 9 Eylül Gazetesi öncesinde dergilerde yayımlanır. Şiire olan ilgisiyse küçük yaşlardan bu yana peşini bırakmamıştır. Dergilerde yayımlanan şiirlerini yenileriyle buluşturduğu Temren Yayınevi tarafından yayımlanan Zamansız Dostlar Kervanı adlı ilk şiir kitabı, 22. İzmir Kitap Fuarı’ında okurlarla buluştu. Kitap adından da anlaşılacağı üzere dostluk üzerine kurulu. Ancak Perşembe, dostluktan yola çıkarak şiirlerinde birçok toplumsal soruna dikkat çeker. Kitabında İzmir’i duyumsayacağınız şiirler de yer alır. İlkses Gazetesi olarak siz değerli okurlarımız için Neslihan Perşembe ile Zamansız Dostlar Kervanı’nı konuştuk.

“Silahlar sana doğrulsa siperdir/yetmese düşlerini verir/her düş, kurşunları bir bir eritir/ateş suya dönüşür, umutların dirilir/zamansız dostlar kervanı/hiç beklemediğin anda gelir” ilk olarak bu dizelerin yer aldığı kitabınıza ismini veren Zamansız Dostlar Kervanı adlı şiirinizden başlayalım. Bu şiirinizin adını kitabınıza vermenizde, geçmişte yaşadığınız pişmanlıkların mı özlemlerin mi izi var?

Pişmanlıklarımın bir izi yok. Bir anlamda özlemlerimin izi var diyebilirim. Kitabıma adını verdiğim Zamansız Dostlar Kervanı adlı şiirim dostluk üzerine kurulu. Bir insanla dost olmak, yaşamın belki de en büyük zenginliği. Kimlerle dost olursunuz? Güvendiğiniz, sevdiğiniz, iyi anlaştığınız, emek verdiğiniz ve kendinizi rahat hissettiğiniz kişilerle. Kimi zaman en yakınlarınıza açamadığınız konuları, dostlarla paylaşırsınız. İşte şiirlerimi ithaf ettiğim dostlarım da benim için böyle kişiler. Ancak kitapta kendisine şiir ithaf ettiğimi bilmeyen dostlarım da var. Çünkü onlarla uzun bir zamandır görüşemedim. Bu nedenle özlemlerimin izi var dedim. Şunu da belirtmek isterim; hızın ve tüketimin egemenliğindeki bu çağda dostluklar da azaldı. Dolayısıyla güven, sevgi ve emek de. Kutuplaşmaların, ötekileştirmelerin de çoğaldığı bu dönemde ayakta durabilmenin bir yoludur dostlar.

Dostlarınıza ithafen yazdığınız çok sayıda şiiriniz var. Bu kişiler kendilerine yazılan şiirleri görünce nasıl bir iletişim yaşandı aranızda?

Şiirlerimi ithaf ettiğim dostlarımla iletişimi sürdüremediklerim oldu. Ancak hayatıma dönüp baktığımda bugün iletişimimiz azalsa ya da kesilse de, bir telefonda ya da yüz yüze görüştüğümde sanki en son dün bir arada olmuşuz hissine kapılıyorum. İşte bu nedenle aslında hayatımdan hiç çıkmamışlar. Kendilerine yazılan şiirleri gören dostlarımın çoğunun gözü yaşardı, duygulandılar.  Yorumları olumlu oldu.

Bu ilk şiir kitabınız. Böyle bir şiir kitabı çıkarmak ne zaman aklınıza düştü? Şiir kitabınızın yolculuğundan biraz bahseder misiniz?

İlk şiir denemem ilkokulda gerçekleşti. Bu denemelere üniversite yıllarımda da devam ettim ama pek kimseyle paylaşmadım. Şiire ilgimde 80’li yıllarda sıkça yaşanan elektrik kesintilerinde, babamın gaz lambası eşliğinde okuduğu şiirlerin payı büyüktür. Yaşamın ışığını, o yaşlarda şiirlerde gördüm. 2003 yılında KARSAV Yayınları’nın yayımladığı Şiire Sevdalı Bayan Ozanlar kitabında, Yük Gemisi adlı şiirim yayımlandı. Buradan aldığım güçle şiirlerimi 2010’dan bu yana da dergilere gönderdim. Dergilerde yayımlandı. 2000’li yılların sonlarından bu yana zaman zaman, şair, eğitimci yazar Veysel Çolak yönetimindeki Karşıyaka Belediyesi Şiir Atölyesi’ne gittim. Etkinliklerine katıldım. Çok güzel arkadaşlarla tanıştım, dostluklar edindim. Kitap için 2017 yılına kadar kendimi hazır hissetmiyordum. İlk şiir kitabım da 22. İzmir Kitap Fuarı heyecanı ile birlikte okurlarla buluştu. Bu yolculukta hayatta kaldım ama kaza da yaptım, yaralandım, iyileştim.

Şiir denilince aklınıza ilk gelen şey nedir? Bir de toplumun şiire ve edebiyata bakış açısını değerlendirir misiniz?

Şiir, hayata tahammül etmenin bir yolu. Çünkü içinde yer aldığınız ya da kimi zaman alamadığınız yaşamı yıkıp şiirin temel öğeleriyle tekrar inşa edebiliyorsunuz. İnşa edilen bu dünya dönebiliyorsa ne mutlu. Ama bu dünyayı sadece şairler, şiirleriyle döndürmez. Bu dünyanın dönmesini sağlayacak kişiler okurlardır. Şiir yazmak gibi okumak da bir emek işidir. Hızın ve tüketimin egemenliğindeki bu çağda kaç kişi bu emekten yana? Bu anlamda şiir atölyeleri, verdiği şiir bilgisi ile yazanlardan öte okuyanlara katkı koyar. Ama yine de kişinin çabası çok önemli. Çünkü bugüne kadar iz bırakmış şiirlerden öte, özgün şiirler yazmak diğer sanatlarda olduğu gibi okuma, araştırma disiplinini gerekli kılıyor. Sadece kitapların okunması değil kastettiğim, insanların, doğanın, canlıların, nesnelerin ve yaşamın da okunmasıdır da.

Çocuk yaşta zorla evlendirilen kız çocuklarına İpsiz Salıncaklar Parkı’nda, Orta Doğu’daki savaşlar ve mültecilere Medeniyetin Beşiği’nde, bugün üzerinden üç yıl geçen Soma Maden Faciası’na Gecenin Saltanatı adlı şiirinizde değiniyorsunuz. Bu açılardan birçok toplumsal konuya, soruna dikkat çekiyorsunuz. Bunun bir nedeni gazeteciliğiniz olabilir mi?

Gazeteciliğin tabi ki etkisi var. Ancak şiir yazan bir kişinin toplumsal sorunlardan uzak durması düşünülebilir mi? Bireyler toplumu oluşturmuyor mu? Bu nedenle bir şiirdeki tek insan bile, içinde yer alsın ya da almasın toplumun parçasıdır. Şiir de genelde bireysel ya da toplumsal olsun, yaşanan sorunlardan, acılardan, yıkımlardan filiz verir. 

Haber Merkezi