Sesini duyan olmadı

Lösemi hastası Ulaş Kılıç, Kınık merkeze 7 kilometre uzaklıktaki Çaltılı Köyü’nde tam 6 aydır evlerinin önünde ders vermek için gelecek öğretmeni bekliyor. Anne Hatice Kılıç, çocuğunun okuyabilmesi için yardım çağrısında bulundu


  • Oluşturulma Tarihi : 20.02.2019 07:49
  • Güncelleme Tarihi : 20.02.2019 07:49
  • Kaynak : HABER MERKEZİ
Sesini duyan olmadı haberinin görseli

Kınık merkeze 7 kilometre uzaklıktaki Çaltılı Köyü’nde oturan lösemi hastası ve yatalak Ulaş Kılıç, eylül ayında Kınık İlçe Milli Eğitim Müdürlüğü’ne yaptığı başvuru sonrası tam 6 aydır evlerinin önünde ders vermek için gelecek öğretmeni bekliyor. Müdürlüğün gönüllülük esasına bağlı “Evde eğitim” sistemi ile yaptığı duyuruya hiçbir öğretmen cevap vermedi. İlk dönemin tamamlanmasının ardından 29 Ocak’ta 30 ilçeye yazı yazan ve lösemi hastası Ulaş Kılıç’a, “Evde eğitim” için öğretmen aradıklarını belirten müdürlüğe o gün bugündür başvuran olmadı. Anne Hatice Kılıç ise oğlunun okuyabilmesi için mücadelesini sürdürüyor.  Lösemi hastası Kılıç, 1,5 yıl boyunca tedavi gördüğü hastaneden geçtiğimiz yıl aralık ayında taburcu oldu ve “Anne ben yeniden okuyabilmek istiyorum” dedi. O güne kadar canını dişine takarak çocuğunun hayatta kalması için mücadele eden anne Hatice Kılıç’ın önünde tek bir engel vardı; Hiç bir öğretmen “Evde eğitim” projesi kapsamında Ulaş’ın evine gitmek istemiyordu.
En az dört ay süreyle örgün eğitim kurumundan yararlanamayacak durumda olduğunu sağlık raporu ile belgelendiren özel eğitim ihtiyacı olan öğrenciler için evde öğretmenler tarafından uygulanan projeyi duyar duymaz, ilçedeki rehberlik ve araştırma merkezine koşan anne Hatice Kılıç, eylül ayında yaptığı başvurusundan hala bir yanıt alamadı. İki yıl önce oğlunun geçirdiği bir rahatsızlık sonrası gittiği hastanede Ulaş’ın lösemiye yakalandığını öğrenen anne Kılıç, tam bir buçuk yıl boyunca yavrusuna hastanede bir bebek gibi baktı. Bu süre zarfında yoğun bakımda yatan ve kemoterapi gören Ulaş, yoğun tedavi sonrası zamanla yürüme yeteneğini kaybetti. Hastane süreci boyunca eğitimine devam edemeyen Ulaş, gördüğü kemoterapiler sonrası kısmi iyileşmeler yaşayınca hastane sürecini tamamlayıp eve çıktı.
BAŞVURAN ÖĞRETMEN OLMADI
Hastaneden taburcu olmasından sonra okumak istediğini annesine söyleyen Ulaş Kılıç için annesi zorlu bir mücadeleye girişti. Anne Kılıç, Kınık İlçe eğitim Müdürlüğü’nün “evde eğitim” uygulaması için başvuruda bulundu. Kınık merkeze 7 kilometre uzaklıktaki Çaltılı Köyü’nde oturan aile, eylül ayında Kınık İlçe Milli Eğitim Müdürlüğü’ne yaptığı başvuru sonrası ise tam 6 aydır evlerinin önünde ders vermek için gelecek öğretmeni bekliyor. İlçe Milli Eğitim’in, gönüllülük esasına bağlı “Evde eğitim” sistemi ile yaptığı duyuruya hiçbir öğretmen cevap vermemiş. İlk dönemin tamamlanmasının ardından 29 Ocak’ta 30 ilçeye yazı yazan ve lösemi hastası Ulaş’a, “Evde eğitim” için öğretmen aradıklarını belirten müdürlüğe o gün bugündür başvuran olmadı.
Durumun oğlu için çok zor olduğunu belirten Hatice Kılıç “Ulaş’ımın 1,5 yılı büyük acılarla dolu hastane odalarında geçti. Yavrum kanseri yenmek için çok direndi. Allah’a şükür şimdi daha iyi. Benim oğlum okumak istiyor. Yeniden eğitim görebilmek istiyor. Sağ olsunlar Kınık İlçe Milli Eğitim Müdürlüğü bizimle ilgilendi. Fakat iş gönüllük esasına dayalıymış. Kimse buralara gelmek istemiyor. Evlendikten 1 yıl sonra eşimi trafik kazasında kaybettim. Ulaş o zaman 3 aylıktı. Bugünlere kadar getirdim. Zaman geldi analık ettim, zaman geldi babalık. Okuttum… Ulaş’ımın hep hayaliydi üniversite okumak. Ama yaşadığımız acılar liseyi bitirmesine engel oldu. Sesimi duysunlar istiyorum. Yavrum yeniden okusun. Devletimizin verdiği evde bakım maaşı ile ayakta durabiliyoruz. Ama asıl oğlum mutlu olduğunda ayakta durabileceğim. O gülünce ben de güleceğim” dedi. HABER MERKEZİ
İDEALİST ÖĞRETMEN ARANIYOR
Ulaş Görkem Kılıç 17 yaşında. Kınık Çok Programlı Anadolu Lisesi 10 A sınıfı öğrencisi. Lösemi hastası, kemoterapi nedeniyle 3 ayı yoğun bakımda 1,5 yıl boyunca hastanede kaldı. Babasını 3 aylıkken kaybeden Ulaş, şimdi yatalak hasta. Tek derdi yeniden okuyabilmek, arkadaşlarıyla paylaştığı okul sırasında, üniversiteye hazırlanabilmek. Hayata tutunabilmesi için tek şansı, idealist bir öğretmenin “Ben gelirim” deyip Ulaş için sadece 7 kilometrelik yolu kat etmesi…