Terör yüzünden gözlerini kaybetti bağlamasıyla hayata tutundu

Uludere İlçesi Şenoba beldesinde ikamet eden İsmail Babat (35), 1992 yılında, terör örgütü PKK’nın yola tuzakladığı el yapımı patlayıcıyı, köyden beldeye hareket etmek için bindikleri traktörün geçişi sırasında infilak ettirmesi sonucu 5 kişi ile birlikte yaralandı. Terör saldırısı sonucu henüz 10 yaşında ve 3’üncü sınıf öğrencisiyken gözlerini kaybeden Babat, hayata küserek, okulu bıraktı. Öğretmeninin tavsiyesi üzerine bağlama dersleri almaya başlayan Babat, bu sayede yeniden hayata tutundu. Kısa sürede bağlama çalmayı öğrenen Babat, hayatını düğün ve çeşitli organizasyonlarda sahne alarak idame ettiriyor.

OKULU BIRAKTI

10 çocuklu ailenin 9’uncu çocuğu olduğunu anlatan Babat, “1993’ün Ekim ayında kaldığımız köyden Şenoba’ya doğru yola çıktık traktörle. O gece örgüt tarafından mayın döşenmişti yola. Köyden ilk çıkan biz olduk ve o mayına bizim traktörümüz bastı. O zaman ben çocuktum. Yanımda 5 arkadaş daha vardı. İki gözümü de kaybettim, diğerlerine hafif yaralanmıştı. Bu nedenle okulu bırakmak zorunda kaldım. Tabi ki yaşadığımız coğrafyanın şartları kısıtlıydı. Şu anki imkanlar yoktu. 1996 yılında öğretmenimin tavsiyesi üzerine bir bağlama aldım. Zor şartlar altında bağlama kursuna kayıt oldum. Şenoba’dan Şırnak merkeze haftada 2 gün kursa gidiyordum. 3 ay devam ettim ve çoğu kez yolda kaldım. Elimden tutacak birini bulamıyordum. Ya da minibüsü kaçırıyordum. O zamanki şartlar benim için oldukça zordu. Ama pes etmedim ve devam ettim. 3 ayın sonunda en başarılı öğrenci ben çıktım. Bağlama çalmaya başladım. Sonra bir müzik grubu kurdum. Düğün ve sünnetlere katılıyoruz. Şu anda grubumuz devam ediyor zaten. O grubun yönetmenliğini yaptım. Geçimimi bu şekilde sağlıyorum” dedi.

BAĞLAMA EN YAKIN DOSTUM

Bunun yanı sıra birkaç yerde kurs aldığını ve bilgisayar ile daktilo kurslarını başarılı bir şekilde tamamladığını dile getiren Babat, “Oxford Üniversitesine bağlı terapi kursu vardı Antalya’da. Ona da katıldım ve belgeyi aldım. Evliyim, 4 çocuğum var. En büyüğü 12 yaşında ve küçüğü 4 yaşında. 1993 yılından bu yana görmüyorum. Engelliyim ama herhangi bir engelle karşılaşmadığımı belirtmek isterim. Gerçekten bir engelle karşılaşmadım bu güne kadar. Önüme gelen fırsatları tepmedim. Onları değerlendirmeye çalıştım, başarmaya çalıştım. Hiçbir zaman hiçbir şeyden korkmadım. Yaptığım bütün şeyleri gerçekten azimle, severek yaptım. Şu an bağlama en yakın dostum. Bir ara kurs açtım ve öğrenci yetiştirdim. 70’e yakın öğrencim oldu. Bunların arasında yetenekli ve benden daha iyi bağlama çalan çıktı. Şu an onlar da bağlamadan ekmek kazanıyorlar” diye konuştu. (İHA)

Haber Merkezi