Bayram Deyince  

Bugün bayram. Bir bayram yazısı yazmam lazım. “Nerede o eski bayramlar?” diye klasik bir giriş mi yapmalıyım yoksa Annem ve Babamın olmadığı ilk bayram olmasını mı yazmalıyım?

O eski bayramların nasıl olduğunu bilen şanslı insanlardan biriyim. Her tarafı yamalı elbise ve ayakkabıların sadece bayram için alınan yenileri ile değiştirildiği ( ki o alınan yenileri göz kararı alındığı için, başka zamanlarda da giyilsin diye hep bir beden geniş ya da bir iki numara büyük olurdu. Ama kimin umurunda) o sabahın nasıl bir heyecan ile beklendiğini, bazende o yeni elbise ve ayakkabılar kucakta iken kokuları ile yatıldığını biliyorum. Siz yeni ayakkabı, elbise nasıl kokar bilir misiniz? Eski bayramlar benim için o kokudur. Eski bayramlar, hayvanların otlatmaya götürülmediği, tarla çapalamaya gidilmeyen, ev ev dolaşıp şeker ve bazen de para toplanan, köy meydanında, karakol önündeki yeşil alanda toplanıp oyunlar oynanan "bir güncük" bir festivaldi. Herkesi mutlu olarak hatırlıyorum nedense. Fakirler bile neşeli olurdu köyde. Öyle ya en zengin ile en fakir arasında o kadar fark yoktu ki zaten. Zenginler tatile gidip kapıyı kapatmazlardı. Sadece biraz daha kaliteli şeker ikram ederlerdi o kadar.

Öyle 2-3 gün sürmez köylerde bayramlar. O yüzden çok özeldi ve hiç unutulmadı.

Birde çocukluğumun İzmir tarafı var. Kapıları çaldığımızda gözlerin ovuşturularak açıldığı, “Off bu ne sabah sabah” diye bakışların olduğu evler. Ya da genelde tatile, yazlığa gidildiği için hiç açılmayan kapılar. Sonra mahallede bir köşede toplanıp “İnci sokaktaki Ahmet abi para veriyor, şu sokaktaki şükran abla sütlaç veriyor” gibi istihbari paylaşımlar yapılırdı. En çok bahşiş veren çocuklar arasında en popüler ev olurdu.

Sonra büyüdük. Şeker ve bahşişler geride kalmıştı. Bayramlaşma kutlaması babadan başlar, babanın, annenin elleri öpülür, sırasıyla orada hangi büyük varsa onunla devam edilirdi.

İki yıldır annemin yeri boştu o sırada. Onu soğuk bir mermer ile kaplı yeni yerinde ziyaret ediyorduk.

Şimdi de babam yok.

İkisinin de yeri boş artık ve biz onların ellerini öpüp sarılamayacağız.

Beni seven iyi bir ailem oldu. O yüzden Bayram tatilimi bir tatil yöresinde geçirmek yerine onlarla geçirmeyi tercih ettim hep. Sohbet muhabbet ederek, gülüp eğlenerek güzel geçirdiğimiz bayramlarımız oldu. O yüzden “Annem babama vakit ayırmadım, onların yanında değildim” diye  pişman değilim. Ne yazık ki hiç bir şey sonsuza kadar sürmüyor. Bunun da bilincindeyim.

Bu gün burada ikisinin olmadığı ilk gün olacak benim için. Ama onların yeni evlerinde, ebedi istirahatgahlarında beraber ilk bayramları olacak.

Sevgili annem babam; siz olmasanız da ellerinizden öpüyorum. Bizi elinizden geldiğince iyi şartlarda, iyi insanlar olarak yetiştirdiniz

Sevgili dostlarım; umarım mutlu olacağınız ve mutlu edeceğiniz bir bayram geçiriyorsunuzdur.

Sevgili Allah’ım; Ülkemize ve çevremizdeki insanlara huzur ihsan eyle.

Bayram Deyince