Sayfa Yükleniyor...
Bugün de içimden bu geldi. Bazen yazmak değil de ağlamak istediğim günlerden biri. Çok büyük bir yük var üzerimde. Bağırmak istiyorum sanki. Yeter artık yeter, bu ölümler, ağlayan anneler, babalar, evlatlar, tabutlar, ne için? Neden ki? Yani çok mu zor sadece insan olmak? Zor demek ki!
"Sen aşk nedir bilir misin?" diye sordu arkadaşlarımdan biri. Bilirim tabi ki. Ama sana nasıl anlatayım bilmem ki.
Buyrun işte bendeki aşkın tarifi:
Sen aşk nedir bilir misin?
Bilirsin bir çocuğun varsa
Sabah uyanınca
Yanındaysa
Ve sağlıkla nefes alıyorsa
Ona dokunduğunda
İşte tam da o anda
O temasla
Hissedersin aşkı, sevgiyi
Sen aşk nedir bilir misin?
Bilirsin bir çocuğun varsa
Tutunca onun minik ellerini
Seyredersin
Dudaklarını, küçücük burun deliğini
Kirpiklerini
Sıcaklığını ve nefesini
Uyandığında sana bakan masum gözleri
Hele bir de seni seviyorum dedi mi?
Anlarsın ne demek istediğimi
Hissedersin aşkı, sevgiyi
Tam da o anda gelir aklına
Düşünürsün Irakı, Suriyeyi
Bombalar altında parçalanan bedenleri
Minik elleri
Toprakla dolan nice masum gözleri
Ve artık nefes almayan sahiplerini
Onların da annesi babası vardı değil mi?
Sarılıp öperlerdi, aynı senin gibi
Anlarsın ne demek istediğimi
Ağlarsın, akar yaşlar gözünden yağmur gibi
Okudun ve üzüldüysen
Hissettiysen, anladıysan
Demek istediklerimi
Ölmemişsin
İnsansın hala çok şükür ki
İçinde var hala o sevgi, ilgi
Ne mutlu sana
Aşkı bilmiyormuşum diye üzülme
Sana bir şey yetmez
Sen herkese, her şeye aşık olabilirsin ki