Dürüst ve Samimi Olmak İnsanı Rahatlatır mı?

‘Nasılsın’ diye sordum. Uzun zamandır kendisini görmüyordum ve neler yaptığını merak etmiştim.

‘Ne diyeyim? İyilik….’ diye cevapladı.

Arka arkaya gelen noktalar öncesinde gelen, ‘İyilik’ kelimesine aslında başka bir anlam katıyor olmalıydı.

‘….?’ diye yazdım.          

‘Korkuyorum hayattan.

Ve insanların zalimce bana karşı kullanmalarından.

Korkuyorum

Koşullardan, nefes alamamaktan

Korkuyorum kadın olmaktan.

Ve kadın olmayı tukaka sananlardan

Ve korkuyorum pek çok şeyden

Ve bu yüzden sorduğun soruya klişe bir cevaptansa samimi bir cevap yazıyorum

Her zaman sana ve tüm herkese yaptığım gibi…

Çünkü samimi olmaktan hiç zarar görmedim ben.

Samimi oldukça samimiyetsizlerin maskelerinin bir bir nasıl çıktığını gördüm.

Çok korktum birçok şeyden.

Ama korktuğumu söylemekten hiç korkmadım.

‘Sonuçta korkmanın çözümünün korkmamak olduğunu anladım’ diye cevaplamış. Cevapları bu sabah uyandığımda gördüm. Oldukça geç bir saatte yazılmış cevaplar.

‘Korkmak ile başlayıp korkmamak ile bitirmişsin. Bu çelişki değil mi?’ dedim bu sabah.

‘Aslında değil. Cevaba bakarsan korkmak ile giriş yapıp korkumun nedenini gelişme bölümünde bulmuşum. Sonunda da korkumu nasıl çözdüğümü anlattım. Hem her insan zaman zaman hayatla ilgili, kendiyle ilgili, yaşadıkları ile ilgili sorular ve çelişkiler yaşar. Sen hiç yaşamıyor musun?’ diye sordu.

‘Aslında senin sorduğun sorunun cevabı sorudan önceki cümlende saklı. Her insan zaman zaman bunu yaşar’ dedi.

‘Peki sen sana sorulan soruları cevaplarken samimi misin?’ dedi.

Sorgulamayı istediğim bir durumdan birden sorgulanan pozisyonuna düşmüştüm. Sorulan sorulara samimiyetle cevap verip vermediğimi düşündüm. Bu arada cevap vermekte gecikmiştim.

‘Gördün mü? Düşünmeye başladın. Doğru cevap verip vermemekte kararsız kaldın ya da geçmişte doğru cevap verip vermediğini düşünme ihtiyacı hissettin’ dedi.

‘Valla ‘Nasılsın?’ diye sorduğuma pişman oldum neredeyse’ diye güldüm.

‘Pişman olma. Samimi ve dürüst ol. Çevrendeki insanlara ve dostlarına karşı ama bence en önemlisi kendine karşı dürüst ve samimi ol. İnan bana çok rahatlatıcı’ dedi. Biraz durdu. Sonra, ‘Şimdi söyle bakalım sen nasılsın?’ diye sordu.

‘Kafam karışık. Ben biraz düşünüp sonra sana cevap veririm’ dedim.

‘Samimi değilsin. Söylediklerimin üzerine düşün sonra tekrar konuşalım’ dedi.

Düşün düşün içinden çıkamadım. Gerçekten insanlara karşı samimi ve dürüst olmak rahatlatır mı yoksa sorun mu yaratır?

Dürüst ve Samimi Olmak İnsanı Rahatlatır mı?