Sayfa Yükleniyor...
Sevgili Facebook;
Güvende misin? diye soruyorsun ya.
Biz hiçbir zaman güvende olmadık. Doğduğum 70li yıllarda sağcılar ve solcular diye iki grup vardı. Komik değil mi? Ama öyle işte. İkisi de kendi düşüncelerinin daha doğru olduğunu iddia edip diğerlerini ülke düşmanı olarak görüyorlardı.
Bundan dolayı da birbirlerini öldürüyorlardı.
Büyüklerimizden her gün başka bir gencin nasıl öldürüldüğü ile ilgili hikayeler dinliyorduk.
Bu yüzden kendimizi hiç güvende hissetmedik.
Sonradan öğreniyoruz ki gençler birbirini boğazlarken, yetkililer darbe için uygun ortamın oluşması için bir köşede bekliyorlarmış.
Onlar geldiler. Bir sürü insan tutuklandı. İşkenceler gördüler, bazıları öldü ya da öldürüldü. Belki de hiç bir zaman sahip olmadığımız fikirlerden dolayı asılsız bir ihbar ile tutuklanıp işkence ile zorla suçu kabul etme olasılığımız vardı. Oysa biz korkudan siyasetin Ssini bile orak-çekiçin orağı zannederler diye yazmaya korkuyorduk. Sivil Toplum Örgütleri örgütsel faaliyet diye toptan yasaklanmıştı zaten. En kötüsü de nedir biliyor musun) Arkanda biri var korkusudur. Aslında öyle bir şey yoktur ama sen Ya varsa? diye ikide bir arkana bakarsın.
O yüzden kendimizi hiç güvende hissetmedik.
Seksenli yılların sonunda tam ülkede demokrasi filizlenmeye başladı gibiydi. Bizde iki gün güneşi görüp bahar geldi diye açan sonra da donan çiçekler gibi donduk sonra. Bu sefer de Güneydoğudaki terör olayları ve o dönemdeki hükümetin bu olayları bastırmak konusundaki yanlış stratejisi ile binlerce insan öldü. Kimisinin mezar yeri bile belli değil.
Bir 20 yıl daha yine ölümle geçti.
Kendimizi güvende hissetmedik.
Kendi adıma son 5 yılda çok ümitliydim. Tam da Her şey yoluna giriyor diye düşünüyordum. Yanılmışım.
Bu seferde IŞİD diye bir örgüt de eklendi. Habire insanlar kendilerini patlatıyorlar. Sadece kendilerini patlatmaları sorun değil. Keşke sadece kendilerini patlatsalar belki sorun da kendiliğinden ortadan kalkar. Sorun şu ki kalabalık yerlerde kendilerini patlatıyorlar ve bu esna da başka insanları da öldürüyorlar.
Artık kaç oldu saymıyorum. Kaç kişi kendini patlattı. Rekor kimde bilmiyorum.
Güvende misin? diye sorma sevgili facebook. Hiç güvende değilim.
İşin komik tarafı da ne biliyor musun? Ben bu güvende olmamaya ölümleri göre göre alıştım. Artık ölüm beni hiç korkutmuyor. Ama üzülüyorum.
Bu güzel ülke adına üzülüyorum. Her bir tarafı başka güzel bu ülke bunu hak etmiyor.
Giden yaşamım adına üzülüyorum. Ohh dediğimiz çok az zamanımız oldu.
Çocuğumun geleceği için üzülüyorum. Bir serseri kurşun ya da bomba ile ona bir şey olmasından korkuyorum.
Yani sevgili arkadaşım. Sorduğun için çok teşekkür ederim. Güvende değilim ama alıştım, umursamıyorum. O yüzden beni merak etme.