Karamsar Olmakta Haksız mıyım?

‘Şuradan çık şu yandaki kapıya git’ diyorsun.

Yandaki kapıyı bulamayan bir sürü insan var. Oysa yanda sadece bir tane kapı var. Tarif ettiğin yönün tersine gidenler, başka binada başka bir yerleri bulmaya çalışanlar, ya da hiçbir yeri bulamayanlar…

Her gün buna benzer bir sürü insan görüyorum. ‘Yandaki kapıyı bulamadım’ diye sana dönmesi yetmiyormuş gibi ‘Bulamadıysam suçlusu sensin’ tarzında yaklaşımları da cabası.

Ne olarak tanımlanabilir bu insanlar?

Üstelik bunlar ‘çocuk’ da yetiştiriyorlar. Hem de sayısızca…

Ne yapılarak düzeltilebilir? Düzeltilmeleri mümkün mü?

‘Eğitim’ diyorsun. Eğitimin tutacak hiçbir yanı kalmamış.

Dün bir arkadaşım kızını liseye kaydettirmek istediğini ama artık devlet liselerindeki eğitim sisteminin tamamen çöktüğünü, öğretmenlerin soruşturma ve şikâyete uğramaktan bezmiş olduklarından okulların tamamen başıboş, ‘gel-git’ sistemine döndüğünü, notların ‘Aman başıma bela olmasın’ diyerek bol keseden verildiğini, dolayısıyla bir özel okula gitmekten başka çaresi olmadığını söyledi.

Oysa bahsettiği okuldan ben de mezun olmuştum. Demek zamanla bu kadar bozuldu her şey.

Geçen hafta bahçemden zaman zaman bindiğim bisikletim çalındı. Maddi olarak yüksek bir değeri yoktu ama neticede bize ait bir ‘mal’dı ve orada duruyordu.

Dün 17 yaşındaki genç bir çocuk yan komşunun motorunu çalmaya çalışırken suçüstü yakalanmış. Biz bunu haber alınca olay yerine gittik. Oradaki polise ‘Geçen hafta bizim de bisiklet çalındı’ dedik. Hani belki bulunur umuduyla. Bulunmasa dahi bu kişinin buraya ilk kez dadanmadığı bilinsin diye.

Polis ‘Bisikletinizi bunun çaldığı ne malum?’ dedi. ‘Valla bunu sizin çözmenizi bekliyorum’ diyemedim. Çünkü malum ‘olağandışı’ koşullar söz konusu ve polis belki de hiçbir zaman sahip olmadığı yetkilerle donatılmış durumda. ‘Gel bakalım merkeze’ dese ne diyecektim?

Sustum.

‘Benim oğlanın bisikleti de geçen hafta çalındı’ dedi yandaki diğer komşu.

‘İsterseniz karakola gelin ifade verin’ dedi polis bunun üzerine. Komşum gitti, ben gitmedim. Akşam yolda gördüm. ‘Ne oldu şikâyetçi oldun mu?’dedim.

‘Oldum ama olduğuma da pişman oldum’ dedi.

‘Neden?’ diye sordum merakla.

‘Çocuğun bir sürü suçtan kaydı varmış. Yaşı küçük diye bir ceza da vermiyorlarmış. ‘Mahkemeden salarlar. Diğer eşyalarınıza dikkat edin’ dedi polisler. Boşuna vakit kaybettik’ dedi.

Bundan sonra kendimizi nasıl koruyacağımız ile ilgili çeşitli stratejiler üzerinde bir konuşma geçti aramızda.

Son günlerde yaşadığım iki örnek. Karamsarlığa sürüklüyor ister istemez. Kalitesiz bir eğitim, kısa yoldan köşe kapmaya çalışan bir sürü uyanık ve sen ‘kendi kendine’ çözüm bulmaya çalışıyorsun.

Karamsar olmakta haksız mıyım bilemedim.

Karamsar Olmakta Haksız mıyım?