Kendimden Utanmak için Yapıyorum Bunu

Üstünde eski püskü, kirli, yer yer yırtık elbiseleri, elinde bastonu, çamurlu, eski ayakkabısı ile yalpalayarak yürüdüğü zengin muhitinde acı bir sesle bu şarkıyı söylüyor;

“Sesimin ulaştığı herkese söylüyorum, iyi  dinleyin

Aldanmayın dünya malına, makamınıza, servetinize

Bu dünya imtihan dünyası, gelip geçici

Sen zenginlikle imtihan ediliyorsun, ben fakirlikle

Eğer ben dileniyorsam, sorumlusu sensin

Çünkü paranın esirisin!

Allahın ‘Fakirlere yardım edin’ çağrısını çiğnemişsin

Beni sokaklara sen ittin, çünkü yardım emrini çiğnedin

Aldanma malına, mülküne, yarının ne getireceğini bilemezsin

Küçümseme, hor görme beni.

Yarın belki sende olacaksın benim gibi

İş işten geçmeden duy sesimi

Bu seni yaratanın emri”

Bu videoyu izledim. Tekrar tekrar izliyorum. Muhtemelen İtalya ya da İsviçre’de çekilmiş bir video bu.  Etkileyici çığlığı ile bu şarkıyı seslendiren kadına defalarca baktım. Aksak ayağına, ayakkabısına, muhtemelen gece sokaklarda üşüdüğü için üstüne kat kat giydiği elbiselerine, yürüdüğü sokaklardaki lüks evlerinde kendisini izleyenlerin yüz ifadelerine, sırtına güçlükle alıp yürümeye çalıştığı,  topladıklarını koyduğu ünlü moda markası ‘gucci’nin poşetine defalarca baktım, bakmaya devam ediyorum.

Her Pazar günü yapıyorum bunu.

Niye yapıyorum biliyor musunuz?

Bu videoyu izleyince utanıyorum kendimden.

Utanıyorum kendimden, yaşadığım hayattan, kendi kendime yarattığım saçma sapan mutsuzluklardan.

Utanıyorum  kendimden, yediklerimden, içtiklerimden, doymamaktan.

Utanıyorum kendimden benim bir katkım var mı onun böyle olmasından.

'Çevremdeki fakirlere elimden geldiğince yardım ediyor muyum?’ Tereddüt yaşıyorum şu an.

Paylaşmak istedim sizinle.

Bir an utandıysanız, olduysa bu duygu sizde de.

Ulaştırdım demektir yaradanın emrini kalbinize

Gerek yok başka söze.

Dönüp bakın kendinize….

Kendimden Utanmak için Yapıyorum Bunu