Keşke orada yaşasaydım

Yani ne yazacağını bilemiyor insan bazen. Bu gün de o günlerden biri işte.

Gerçekten keyifli bir gün geçiremiyoruz. Sürekli tetikte olmak zorundasın. Belki de bizi bu ülkeye bağlayan şey bu adrenalin, bu heyecan.

2002 yılında Hollanda’nın en iyi hastanelerinden birinde burs bulmuş, orada belki de yaşama şansı yakalamıştım. Ancak sürekli kapalı ve soğuk havası, bireysel yaşam tarzı, baba ve evlat arasında bile olan mesafe ‘bana göre değil buralar’ diye  düşündürdü. Öyleki Türkiye’ye bir an önce dönmek istedim.

Uçaktan indiğimde neredeyse yeri öpecektim.

Son günlerde ülkemde olan bu olaylar sebebiyle her gün pişmanlık duyuyorum.

‘Keşke orada yaşasaydım’ deyip duruyorum.

Ölümler bir yana ‘bu ölenler bizden değildi’ nasıl olsa diye eğlenenler, sevinç çığlıkları atanlar ve daha ileri gidip bunu yazanlar…

Böyle bir ortamda olmak, buralarda yaşamak veya çocuğumu burada büyütmek ile ilgili ciddi kaygı duyuyorum.

Bu günlerde sık sık ‘keşke orada yaşadaydım’ diyorum.

Geç mi kaldım? Yoksa zararın neresinden dönersem kardır mı diye düşünsem?

ANKARA

Benim için sadece bir ildin sen ankara

Bu günkü gibi kara değildin ama

Sadece bir kara

Ama şimdi Enkara

Ve her tarafından kan akan bir yara

Bunumu layık buldun?

‘Barış’ demek için sana gelmiş insanlara

Sadece bir ildin benim için ankara

Ama bundan sonra Hepkara

Çok kara

Ve kapkara…

Keşke orada yaşasaydım