Ölüm ve Sanal Ölümsüzlük

Bir arkadaşım Facebook’a siyah beyaz bir resim koymuş.

Fotoğrafta kendisinden yaşça biraz büyük, pos bıyıklı, hafif sakallı başka birisi daha var. ‘Ağabey seni çok özleyeceğim’ diye yazmış altına.

 ‘Seni çok özleyeceğim’ sözü genelde uzaklara giden birinin ardından söylenir. Ya da ölen birinin.

Resimde yaş olarak pek de aralarında fark görünmüyordu. Arkadaşım daha yeni 40 yaşına girmiş olduğundan ağabeyi en fazla 50 yaşında olabilirdi.

Meraklandım doğal olarak. Altındaki yorumlara baktım. Pek çok kişi başsağlığı dilemiş.  Bazı arkadaşları ağabeyinin çevresinde ‘Arap Cemal’ adı ile tüm gençlere ağabeylik yaptığını haksızlıklara ve adaletsizliklere karşı mücadele ettiğini, onun ölümü ile bunların unutulmayacağını, isminin her zaman iyilikle anılacağını yazmış.

Sonra vefat eden kişinin profiline baktım. Profil resmine gençlik dönemlerinde çekilmiş, simsiyah pos bıyıklı, kıvırcık saçlı, çatık kaşlı bir resmini koymuş. Paylaşımlarında bazı olaylarla ilgili fikirlerini yazmış, bazen de hoşuna giden bazı haberleri koymuş, oğlu ile beraber çekildiği bir resmini ‘İşte veliahtım’ diye sevinçle paylaşmış.

Profilde birçok arkadaşından gelen ‘İnanamadık, şaka olmalı, gerçek olamaz’ tarzında mesajlar vardı.

Ne garip bir şey. Bu gün varsın, yarın yoksun. Sen yoksun ama sayfan sanki sen varmışsın gibi orada durmaya devam ediyor.  

Sonra kendimi düşündüm birden. Ne yazarlar insanlar acaba arkamdan. Yazılanları görebilecek miyim?

Ya da acaba ne zaman kapanıyor sayfan? Ya da kim kapatıyor mesela. Sen olmasan dahi sonsuza dek açık mı kalıyor?

Öyle saçma sapan şeyleri merak ediyorum işte bazen. İnternette ufak bir araştırma yaptım. Baktım ki öyle saçma sapan şeyleri merak eden sadece ben değilmişim. Bu konuda pek çok kez yazı yazılmış. Mesela Facebook’ta Haziran 2015 itibari ile aktif kullanıcı sayısı 1.4 milyar kişi ve bu hesapların yaklaşık 5 milyonu artık hayatta insanlara ait hesaplar olduğu yazılmış. Facebook aktif kullanılmasa dahi bir başvuru olmadığı sürece hesapları açık tutmaya devam ediyormuş. Yani bir yakınınız vefat ettiğinde bir başvuru olmadığı sürece onu arkadaşlarınız arasında görmeye devam ediyorsunuz.

İşin bir başka ilginç yönü de var. ‘Ben öldükten sonra da paylaşımları devam etsin’ diye 30 bin kişi çeşitli sitelere paralar ödeyerek üye olmuşlar, kendileri ile ilgili fotoğraf ve videolar göndermişler, hatta sevdikleri insanların doğum günlerinde onlara iletilmek üzere özel sürprizler hazırlamışlar. Moda adıyla ‘sanal ölümsüzlük’  kazanmışlar.

Sitede yazdığına göre yaklaşık 99 yıl ‘canlı’  kalabilecek profiller var.

“Kimse ölmek istemez. Hatta cennete gitmek isteyen insanlar bile oraya gitmek için ölmek istemez. Ama ölüm hepimizin ulaşacağı son menzil. Kimse ondan kaçamaz. Olması gereken de bu, çünkü ölüm kesinlikle bu hayatın en iyi icadı” bu sözler Apple ve Pixar gibi milyar dolarlık teknoloji şirketlerinin efsanevi kurucusu Steve Jobs’a ait. 2005 yılının Haziran ayında Stanford Üniversitesi'nin mezuniyet töreninde bu sözleri sarf eden Jobs, bu konuşmayı yaptıktan yaklaşık 6 yıl sonra hayata veda etti.

Yani Steve Jobs gibi sanal dünyanın ana oyuncuları bile ölümden bir kaçış olmadığının farkında.

Saçma bir yazı oldu bende farkındayım.

Ama bu günde içimden geldi böyle oldu ne yapalım?

Ölüm ve Sanal Ölümsüzlük