Tanıdık Birini Arıyorum

‘Abi tanıdık biri olursa iş daha kolay hal olur’ dedi.

‘Haklısın da tanıdık birini nereden bulacağız ki?’ dedim.

Hadi bakalım! Aldı mı bizi bir kaygı şimdi.

Tanıdık birini arayıp duruyoruz. Acaba sizin bir tanıdığınız var mı? Bize yardımcı olacak?

‘Nerede tanıdık arıyorsunuz?’ diye meraklanıyorsunuz.

Okurdan torpil arayan ilk köşe yazarı olarak tarihteki yerimi alacağım sanırım. Aslında gazeteciler (Benim gibi suya sabuna dokunmayanlar) bu ülke de çoğunlukla torpilli insanlardır. Bir şeye kızarsak eleştiri oklarını dibine kadar batırırız. Eğer hakkında yazı yazdığımız kişinin de arkasında, ‘tanıdık’ biri yoksa vay onun haline. O zaman siz eleştiri yazısı görürsünüz.

Ama arkası kuvvetliyse muhtemelen o yazı yazılamadan sadece ‘düşünce’ formatında kalır. Bazen kızgınlıkla bir şeyler yazılıyor olsa da onların sayfaya, yani sizin şu anda okuduğunuz köşe yazısına dönmesi birkaç aşamadan geçtiğinden muhtemelen bu aşamalardan birinde kalır. 

Bahsettiğim şey ‘sansür’ değil. Bizim gazetede de sansür pek yok. Bakın hiç yok demiyorum. ‘Pek yok’ Olana da sansür diyemeyiz. ‘otokontrol’ demek daha doğru olur. Yazdığımız yazı sert bir yazıysa  ‘Hocam emin misiniz?’ derler ‘evet’ derim. ‘Son kararınız mı?’ derler. ‘Böyle sorduklarına göre kesin bir şey vardır’ diyorum genelde.

Neticede henüz genç bir yazarım. Hayatı güzel güzel yaşamak varken yazdığıma kızan birileri tarafından ayaklarımdan vurulmaya ya da hapse girmeye niyetim yok.

Muhtemelen bu yazdıklarım için de bir süre sonra gazeteden aranacağım. ‘Hocam bu kısım sanki biraz şey olmuş’ diyecekler. ‘Şey olmuş? Ne olmuş’ diyeceğim bende. ‘Bizi çok anlatmışsınız. Okuyucunun bu kadar detay bilmesine gerek var mı? Bu haliyle yayınlayalım mı?’ diye soracaklar. Ben de düşüneceğim.

Neyse. Bu konuyu burada kapatıp ana konuya dönüyorum.

Bir yerde tanıdık biri olmadan bir işin hal olabileceğini düşünmüyoruz. Sürekli bu konuda bir arayıştayız. Herhangi bir kuruluşta bir işimiz olduğunda mutlaka ‘yardımcı olacak’  birilerini araştırıyoruz. Yoksa o işin olmayacağını, güçlükler çıkartılacağını düşünüyoruz.

Bu yazıyı niye yazıyorum? Bir kurumda işim var ve kendimi ilkokula gidip de annesinden ayrılacak bir çocuk gibi hissediyorum. O kurumda birilerini tanıyacak başka birilerini arayıp duruyorum birkaç gündür. Biri elimden tutsa derin bir nefes alacağım. Hangi kurum olduğunu merak eden sorabilir bende söylerim. Ne bileyim belki işimiz daha kolay hal olur.

Sürekli kafam bu konu ile meşgul olduğundan da bunu işlemeye karar verdim. Siz de böyle bir işiniz olduğunda aynı şeyi mi düşünüyorsunuz acaba?

Tanıdık Birini Arıyorum