Hakkımız Var, İnsanız Çünkü

Her yıl 10 Aralık geldiğinde takvime şöyle bir bakıp “İnsan Hakları Günüymüş” diyoruz… Sonra günlük koşturmaya devam ediyoruz. Oysa bu gün, sadece bir hatırlatma değil; hepimizin cebinde taşıması gereken bir vicdan pusulası aslında.

İnsan hakları dediğimiz şey öyle büyük, ulaşılmaz bir kavram değil. Çok basit aslında: Kimse senden üstün değil, sen de kimseden değilsin. Sokaktaki simitçiden profesöre, işçiden doktora, ev kadınından öğrencisine kadar herkesin eşit sayıldığı bir dünya hayali… İşte bugün o hayalin günü.

Ama kabul edelim, bazen en temel haklarımızı bile unutuyoruz. Sıradanlaşıyor; “olması gereken” şeyler sanki bir lütufmuş gibi geliyor. Mesela;

Adalet istemek hak

İnsanca yaşamak hak

Özgürce konuşmak hak

Eğitim görmek, ekmek kazanmak, haksızlığa uğradığında sesini duyurmak hak

Bunlar kimsenin lütfu değil, insan olmanın doğal sonucu.

Mahalledeki teyzeden öğrenciye, işsiz gençten emekliye kadar herkes aynı cümleyi kuruyor aslında: “Birbirimizi kırmadan, ezmeden yaşayalım yeter.” İşte insan hakları tam da bu cümlenin içinde saklı.

Bugün belki de en çok şuna ihtiyacımız var:

Birbirimize saygı duymayı, farklılıklarımıza rağmen aynı sofraya oturabilmeyi, haksızlık gördüğümüzde sadece kendimiz için değil, başkası için de “Bu doğru değil” diyebilmeyi hatırlamak.

Çünkü insan hakları sadece kitaplarda yazan maddeler değil;

Otobüste birine yer vermek kadar gerçek,

Bir çocuğun gülüşü kadar masum,

Bir anne babanın evladına duyduğu umut kadar değerli.

Bugün vesilesiyle bir kez daha söyleyelim:

“Hepimizin hakkı var. Çünkü hepimiz insanız.”

Hakkımız Var, İnsanız Çünkü