Göç 47

Avrupa’ya gelmiş olduğumuz 1994 yılının haziran ayında sıcaklık aşırı derecede seyrediyordu. 6 saat yol aldıktan sonra şoförün her zamanki gibi dinlenmeye ihtiyaç duyduğunu aracı parka çekmesinden anladık.

Herkesin dolu doluya umutlu olduğu gözleniyordu. Herkes; ulaşmayı hayal ettiği Almanya’ya ulaşmak neredeyse gerçekleşiyor gibiydi. Çoğumuz sohbet ederek değişik düşüncelerle bir çıkış yolu ile alternatif arıyorduk. Kimilerimiz istediğimiz yere varmadıysak da aracın içinden çıkar bir yolunu bulur Almanya’ya geçeriz, kimilerimiz ise bunu denemek dahi mantıksız bir uğraş olur. Hiç değilse henüz Almanya’ya varma ihtimali varken olduğumuz yerde kalarak olacakları bekleyelim.!

Anlaşıldığı kadarı ile kasadaki hareketlenmeler arzu ettiğimiz yere doğru varmak üzere olduğumuzun belirtisiydi. Bu aşamada susuzluk ve açlıktan gözlerimizin feri kaçmış kimsenin doğru dürüst hareket edecek mecali kalmamıştı.

Biz içeridekileri en çok düşündüren öncelikle olumsuz konuların başında kadın kardeşlerimizin durumu geliyordu. Erkekler bana göre bu koşullarda daha dirençli veya dayanıklıdırlar. Ancak yol arkadaşı kadın kardeşlerimiz oldukça etkilenmiş ve sıkıntı içindeydiler. Ne de olsa geleneksel bir toplumun kadınları oldukları yanı sıra, tanımadıkları erkeklerle birlikte yol almaları, ayrıca bu yolculukta rahat etmeleri mümkün değildi.

Her halükarda edeplice oturmak zorunda olduklarını hissediyorlardı kendilerini. Ve yol boyunca da adabına uygun şekilde oturarak örnek davranış sergilediler.

Erkeklerin sahip olduğu rahatlığa sahip değillerdi kadın yoldaşlarımız. O rahat ortamda olmadıkları duruma çok üzülüyordum. Kadınların içinde en çok etkilenenin Behiye olduğu kanaati içindeydim. Behiye, yerinde kıpırdamadan durmayı ve sessizliği kendine şiar edinmişti. Ayriyeten Behiye’nin dikkatini üzerime çektiği diğer önemli hususu da sima olarak kızım Nergiz’e benzer özelliğiydi. Behiye tıpkı kızım Nergiz’in fiziksel bağlamda daha büyümüş haliydi. Kızım Nergiz’e benzettiğim Behiye’ye; baktıkça kızıma duyduğum özlemi gidermeye çalışıyordum. (devam edecek )

Göç 47