Göç 69

Kamp yetkililerinden aldığım izinle 1994 yılının 12. ayında Batı Almanya’ya gittim. Bremen ayetinin Bremen Hafen kentinde ikamet etmekte olan Hatice teyzemleri ziyaret ettim. Şu anda hayatta olmayan Hatice teyzem beni çok sıcak karşıladığı gibi bu ziyaretime bayağı sevmişti. Burada Teyzemi rahmetle yad ederek, böylesi yüce gönüllü insanın gıyabında her daim saygıyla eğileceğim.

Almanya’ya birinci nesil olarak bilinen ve Türkiye’den binlerce işçi iş gücünü burada sarf etmeye gelen teyzemin eşi Süleyman Acar düzinelerce işçiden sadece biriydi. Misafir konukseverliğini en güzel şekilde bana gösterdiklerini belirtmek isterim. Teyzemin eşi, saygıdeğer Süleyman Acar bana ithafen oturum aldıktan sonra gelip buraya yerleşmeyi canı gönülden isteyerek teklif etti. Bu talebine karşı son derece mutlu olmuştum. Ne de olsa bu akrabaların arasında yabancılık çekmeyecektim.

Hatice Teyzem ile eşinin bu ince düşüncelerinden ve duyarlı davranışlarından dolayı kendilerine özellikle teşekkürle minnet borçluyum. Buradan en içten duygularımla kendilerine saygı ve hürmetlerimi sunarım.

Türkiye’de uzun yıllar çekmiş olduğum mide rahatsızlığını bu ziyaret esnasında tekrar yaşadım. Ancak havaların soğuk oluşu mide rahatsızlığıma neden olan en büyük etkendi. Onu fark eden teyzemin oğlu Faysal Acar sağ olsun beni bir dahiliye uzmanına götürerek tedavi ettirdi. Evlerinde dört gün dinlenerek büyük ölçüde sağlığıma kavuştum. Sağlığıma süratli bir şekilde kavuşmamda teyzemin oğlu Faysal’ın büyük bir payı oldu. Kendine de buradan en içten sevgilerimi sunar hayatın her alanında başarılarının devamını dilerim. Bu ziyaretin ardından tekrar kampa geri döndüm.

Değişik tarihlerde üç kez Nordhein Westfalen eyaletine bağlı, Bochum kentinde ikamet etmekte olan kız kardeşim Hediye’yi, kardeşim Behçet’le ziyarete geldik. 04.03.1995 tarihinde ilticamın kabulü ile ilgili bana bir yazı gönderildi. İltica talebim hakkında alınan karar kabulü muğlak bir karardı. Almanya Federal Meclisi’nin 1993 tarihinde aldığı bir kararla karayoluyla gelenlerin ilticası kabul olmaz, ancak konuk mülteci hakkındaki takibattan ötürü insani nedenler göz önüne alınarak geçici oturum statüsüne sahip sayılacağı karara bağlandı. Gerekçe ise ülkesinde takibata uğrayan kişi kendi ülkesinin dışına çıkmasıyla herhangi bir ülkede yaşamını sürdürebileceği yönündeydi.

Böylece bana verdikleri geçici oturumla ikamet etmekte olduğum Zwickau kendinden izinsiz ayrılabilir ve istediğim şehre giderek yerleşebilirdim. Ayriyeten bana verilen bu oturum izni ile Türkiye’ye giriş yasağımın bulunduğu Türkiye dışında birçok dünya ülkesine seyahatte bulunabilirdim. (devam edecek )

Göç 69