Aslan Kraldır! Ya Zavallı Öküz?

‘Ormanlar kralı aslan’ der geçeriz... Oysa aslanın mekanı savanadır, orman değil...

Gücünden, heybetinden, haşmetinden, ihtişamından etkilenip aslanı kendi gerçek mekanından alıp yaşamadığı bir mekana kral tayin etmişiz...

Öküz ise, kendi halinde sıradan bir hayvan... Gücünü insanlığın hizmetine sunmuş, yetMemiş, vakti zamanı geldiğinde bıçak altına yatıp etiyle, derisiyle, sakatatıyla, boynuzuyla, velhasıl vücudunun hemen hemen her zerresiyle insanlık için kendini feda etmiş bir hayvancağız...

Bize hiçbir fayda sağlamayan aslanı yere göğe sığdıramazken, canıyla, kanıyla bize hizmet eden öküzü aşağılamayı tercih etmişiz...

Neden?

Çok basit bir nedeni var bunun...

Biri özgürlüğünü hiçbir zaman teslim etmemiş...

Diğeri, boyunduruğa kendi geçirmiş boynunu...

İnsanoğluyla ‘Efendi/Köle’ ilişkisine girdiği anda kaderi çizilmiş öküzün...

O artık, ensesine vurulup lokması alınan, sırtından sopa eksik edilmeyen, istenildiği anda kasabın bıçağı altına sokulup, üstelik o bıçağı yalaması beklenen bir canlıdır gözümüzde....

Antik Roma’da kölenin adı ‘enstrümane vokale’dir... Yani ‘konuşan alet’...

İnsan, boyun eğdirebildiğini aşağılamayı sever...

Boyun eğdiremediğine ise saygıda kusur etmez...

Öküzün kaderinin aslanın kaderiyle taban tabana zıt olması bu yüzdendir...

Aslan boyun eğmez, oysa öküz için o tren çoktan kaçmıştır...

İnsanlığa hiçbir faydası olmayan aslanın iltifat, insanlığa iyilikten başka bir şey olmayan öküzün hakaret sayıldığı bir dünyada hayatın adil olduğunu söylemek mümkün olabilir mi?

Aslan Kraldır! Ya Zavallı Öküz?