Sayfa Yükleniyor...
Ülkemizde son günlerde yine çocuk istismarı ve sonucunda çocuk ölümleri meydana geldi.
Ne oldu bizim güzel insanlarımıza,
Ne oldu bizim; hısım akrabaya, arkadaş, dost ve komşularımıza, ne oldu?
Bizler değil miyiz, sokakta bütün mahallenin çocukları, kız erkek ayırımı yapmadan birlikte oyunlar oynayan?
Bizler değil miyiz, oynadığımız mahalle çocuklarının evlerinde hep birlikte yemek yiyenler, eğlenenler?
Bizler değil miyiz, komşularımızın, hısım akrabalarımızın evlerine gönül rahatlığı ile, hem de hep birlikte bütün mahalle çocukları birlikte giden?
Bir çocuğun burnu kanasa hep birlikte üzülen, büyüklerin hep birlikte müdahale ederek, yardım eden, anne ve babası gibi ilgilenen,
Biz değimliyiz, hiçbir çocuğu üzmeden oyun oynayan, birlikte hareket eden,
Biz değimliyiz, Mahalle dışından veya tanımadığımız birinin, içimizden bir çocuğa, oyun arkadaşımıza, laf attığında, karşı koyan, tanımadıklarımıza mesafemizi koruyan, hemen mahallemizde bir büyüğümüze durumu anlatan.
Şimdi yıllar geçti, Mahalle kültürü nerede kaldı,
Görünün o ki, Eski geleneklerimizi ve kültürümüzü yitirmişiz. Onlardan eser kalmamış, Sevgi, saygı hürmet gösterme bitmiş, Gölgemizden korkar hale geldik.
Meydana gelen Cinsel istismar ve cinayetlerin çok yakında bulunan kişiler tarafından, aynı köyden, aynı mahalleden kişiler tarafından gerçekleştirildiğini öğreniyoruz, ne kadar acı,
Hâlbuki en çok onlara yakın oluyoruz, Onlara güveniyoruz,
demek ki,
Çocuklarımıza öğretmemiz gereken çok önemli kurallar var,
Hayır, hayır, hayır, hayır… Bu kelimeyi çocuklarımız çok ama çok iyi öğrenmeliler. Her hangi bir kişi kendisini incitmek isterse, hayır demesi gerektiğini mutlaka bilmeli, hayır demenin kendisine faydalı olacağını öğrenmeli.
Çocuklar mutlaka anne ve babasına, bir aile büyüğüne başına gelenleri anlatması gerektiğini öğrenmeli, sır saklayarak doğru insan olunmayacağını, özellikle çocukların başlarına gelen olayları mutlaka büyüklerine anlatması gerektiğini bilmeli,
Çocuklarımıza güvendiğimizi her fırsatta söylemeliyiz. Onların yaptıklarını öğrenmenin en önemli unsuru, çocuklar büyüklerine ebeveynlerine güvenmelerinden geçer. Çocuk kendisine güvenildiğini hisseder ve bilirse, sır saklamayacak, geç olmadan her şeyi paylaşacaktır.
Yabancı kişilerle konuşmaması gerektiğini, kendisini rahatsız eden yabancı bir kişi olduğunda yardım istemesini, bağırmasını hatta yapabilirse, kendini rahatsız eden, kendisine dokunmaya çalışan bir kişiyi tekmelemesini çocuklarımıza öğretmeliyiz. Yardım istediğinde kendisine kızılmayacağını, bunun normal bir davranış olduğunu mutlaka izah etmeliyiz.
Bu ülkede çocuk ebeveynlerine ait,
Bir istismara, bir cinayete kurban gittiğinde, toplum sahip çıkıyor.
Sevgili okurlar, bu ülkede yaşayan her çocuk, tüm millete aittir, çocukları korumak anne ve babasına ait olduğu kadar, önce devletimizin sonrada tüm milletin görevidir.
Bizim, milletimizin, ülkemizin, devletimizin geleceği, çocuklarımız ve gençlerimizdir. Tüm çocuklarımıza hep birlikte sahip çıkalım, Her çocuğun anne babası kadar bizlerde koruyucusu olalım,
Bir daha çocuk İstismarı, çocuk cinayeti duymayalım. Hep beraber bunu başarabiliriz.
lanet olsun, çocuk istismarına, çocuk istismarcılarına,
lanet olsun, çocuk cinayetlerine, çocuk katillerine,
Bu ülke çocuklarımızla çok güzel, onları yaşatalım, onların incitilmesine bile müsaade etmeyelim.
Unutmayalım,
Çocuklarımıza sahip çıkmak, milletimizin ve devletimize sahip çıkmaktır.