Bir İnsan Hastalıktan Bir Şey Öğrenir mi?

Birkaç gündür rahatsızım.

Evet aynı zamanda ülkede yaşananlardan da rahatsızım ama esas rahatsızlığım fiziksel. Bazı insanlar hasta oldukları zaman nezaketen ‘Rahatsızım’ derler, oradan aklımda yer etti, dilime yerleşti.

Efendim ‘Her musibette bir hayır vardır’ felsefesi ile büyütülmüş biri olarak geçirmiş olduğum bu küçük rahatsızlıktan da bir şeyler öğrendim.

Mesela aslında sağlıklı olmanın, yediğim içtiğim şeylerden tat alıyor olabilmenin ne kadar değerli ve güzel bir şey olduğunu anladım. Çünkü birkaç gündür yediklerimin hiç tadı yok.

Mesela üstümde birkaç kazak, yorgan, battaniye olmadan sadece bir tişört ve eşofman ile titremeden durmanın nasıl güzel bir şey olduğunu öğrendim.

Mesela hasta olduğumdan beri birkaç kilo kaybettim. Oysa o kiloları kaybetmek için ne zamandır ne kadar çaba gösterdim. Hani çaba gösterdiğim dediğim de öyle sabahlara kadar şınav ya da mekik falan çekmedim ama fazla yediğim her lokma için fazladan vicdan azabı çektim.

Mesela son 3 aydır arada bir içtiğim sigarayı bıraktım. Gerçi bazı akşamlar şirazeyi kaçırıyorduk ama. Şimdi bu noktada bazı okurlar için bir açıklama yapmakta fayda var. Çünkü bazı okurlar ‘Siz doktorlar bize içmeyin diyorsunuz ama kendiniz içiyorsunuz’ diye söyleyebilirler. Haklılar. Ancak şunu da akıldan çıkarmamaları gerekir ki doktorlar da etten, kemikten yapılmış olup onlarda bazen duygusal boşluk yaşayabiliyorlar. İşte bu dönemlerde onlar da diğer insanların yaptığı gibi bu boşluğu bir şeyle doldurma ihtiyacı hissedebilirler. İşte böyle bir durumda iken önce bir sonra iki sonra bir iki arttırarak devam ettirdiğim bu faaliyet bu rahatsızlığım dolayısıyla kendiliğinden sona ermiş oldu.

Beş gündür temizim.

Mesela dinlenmeyi hatırladım bu hastalık vesilesi ile. Demek hiç durmadan bir şeyler yapıyormuşum ki birkaç gündür hiçbir şey yapmadan sadece kulaklığımı takıp müzik dinledim. Müzik dinlerken uyudum. Ne kadar güzelmiş. Üniversite döneminden kalan bir alışkanlığım. O zaman walkmenler vardı ve uyumadan kulağıma takıp onunla uyurdum. Bu hastalık vesilesi ile o günlerimi yad ettim.

Mesela bol bol film izledim. Gerçi bazı filmleri rüyamda tamamladım ama olsun. Mesela ‘42’ diye bil film var ki bu dönemde izlediğim, herkese tavsiye ederim. Konusunu yazıp film keyfinizi kaçırmak istemiyorum ama ‘İzleyin’ diyorum.

Mesela telefonu bir kenara atıp hiç cevap vermemenin ne kadar rahatlatıcı olduğunu öğrendim. Tabii bu arada yılbaşı mesajlarına cevap veremediğim dostlardan da bu vesile ile af diliyorum.

Mesela ilacın yetersiz kaldığı durumlarda nane limon, ada çayı, propolis, soba üstünde yanmış ceviz gibi alternatif tedavi yöntemlerini öğrendim.

Mesela ‘Bir terlersen her şeyin geçeceğini’ öğrendim.

Mesela arayan soran dostları, onların değerini öğrendim. O ‘Nasıl oldun?’ tarzı küçük mesajların aslında ne kadar önemli olduğunu öğrendim.

Bir İnsan Hastalıktan Bir Şey Öğrenir mi?