Böyle Olduğunu Bilsem Seninle Evlenmezdim

Kadın: Nerede kaldı bunlar?

Erkek: Merak etme, gelirler birazdan. Beni arayıp ‘biraz gecikeceğiz’ dediler.

Kadın: Sen de izin verdin!

Erkek: Allah aşkına kadın! Artık çocuk değil onlar biri 28 yaşında biri 24 yaşında kızlar.

Kadın: Kaç yaşında olurlarsa olsunlar. Onlar daha çocuk benim için. Hem ben onlardan değil çevreden korkuyorum. Tecavüzdür, uyuşturucu haplar falan. Maazallah.

Erkek: Yahu onların yaşında insanların çocukları oldu. Sen ‘Bunlar daha çocuk’ diyerek çocukların kısmetini de kapatıyorsun.

Kadın: Ne yapsaydım? Sırf evlensinler diye her istemeye gelene evet mi deseydim. Deseydim de büyük kızı o polise mi verseydim? Kız o şehirden o şehre göçebeler gibi taşınadursun, adamın eve ne zaman geleceği belli olmasın, bunun çatışması var, bombası var, hırlısı, hırsızı ile uğraşması var. Adamda sinir bırakmaz. Sonra eve gelip hıncını minicik kızımdan çıkarsın. Yok öyle yağma. Hem ben kızımla konuştum. ‘istiyorum’ diye kararlı bir şekilde isteseydi kimse karşısında duramazdı.

Erkek: Sen karşısında durdun ya.

Kadın: Senin gibi yapıp ‘Kızım ne istiyorsa o olsun deseydim’ değil mi?

Erkek: Evet öyle deseydin. Sonuçta insanın sevdiği ile evlenmesi kadar güzel bir şey var mı? Bak bize. Kaç yıldır aşkımız bitmedi.

Kadın: Ahh şimdiki aklım olsaydı seninle evlenir miydim acaba?

Erkek: Neyim varmış benim?

Kadın: Neyin yokmuş desek daha doğru olmaz mı? Mesela her şeyden önce aşırı rahatsın. Dünya yansa, yıkılsa şu kanepeden gazeteni bırakıp kıpırdamazsın. Bak yukarıdaki Semiha hanımın kocası senden on yaş büyük hala apartman yöneticiliğidir, parti teşkilatlarıdır koşturup duruyor. Sen?

Erkek. Yahu kaç yıl çalıştık durduk emeklilikte de mi rahat etmeyelim? Hem yöneticilik yapıyor da ne yapıyor Allah aşkına? Apartmanı .ok götürüyor. Güya otomat lambalar takmışlar biri yanıyor, biri sönüyor. Apartmanda inip çıkarken sanki gizli harekata gidiyoruz. Kendi cep telefonumuzun lambasını kullanıyoruz.

Kadın: Bırakmasaydın sende yöneticiliği. İki gram değerimiz kalmadı. Geçenlerde Semiha hanımla pazardan geliyoruz. Kapıcı koşturdu onun eşyalarını aldı, yukarı taşıdı, ben öylece kalakaldım. Birde utanmadan dönüp ona ‘Başka bir emrin var mı abla?’ dedi.

Erkek: Eee kapıcılar böyledir. Her devirde yöneticilere yalakalık yaparlar.

Kadın: Valla sen yöneticiyken sana yalakalık yaptıklarını görmedim.

Erkek: Ben sevmem öyle şeyleri. Ne o öyle ikiyüzlü hareketler. İnsan ne ise o olmalı. Yönetici de konum, koltuk sevdalısı olmamalı.

Kadın: Böyle diye diye ömrümü çürüttün. Şırnak’taki komutan karısı orduevinde ziyafetler verip, konvoyla diğer komutan eşlerini gezdirirken sen ‘Devletin parasını çarçur edemem’ dedin. Sonra ne oldu?

Erkek: Ne oldu?

Kadın: O yükseldi general oldu sen de kadro fazlalığında emekli!

Erkek: Bugünde olsa aynı şeyi yaparım. Birilerine yağcılık olacak diye yetimin hakkını yedirmem.

Kadın: Ah keşke evlenirken böyle olduğunu bilseydim. Rahmetli babam ‘Komutan olacak bu’ deyip ne sevinçle vermişti. Ola ola başımıza komutan oldun.

Erkek: Eline gözüne dursun. Neyini eksik ettim? Neyden geri kaldın be kadın. 30 yıldır beynimi yedin. Hırsların, isteklerin bitmiyor. Keşke sen erkek olsaydın da ben ev hanımı olsaydım. Senin yüzünden kızlar da mutsuz olacaklar.

Kadın: Olmazlar olmazlar. Ben kızlarımı çok iyi yetiştirdim. Ara bir daha bakalım neredelermiş. Olmazsa git al onları.

Erkek: Yav daha yeni arayıp ‘Az gecikeceğiz’ dediler. Sıkboğaz etme kızları.

Kadın: Arar mısın lütfen!

Erkek. La havle vela kuvvete…

Böyle Olduğunu Bilsem Seninle Evlenmezdim