Çok Üzüldüm Kendime

"Sensiz bir güne başlamak kötüymüş
Şimdi anladım
Ama zaten ben hep geç anlarım
Sağlık olsun
Ne yapalım
Hani diyor ya futbolcular
Önümüzdeki aşklara bakalım

Şimdi yeniden seveceğiz ikimizde
Yani ihtimal işte
Ya da temenni belki de
Kötü oldum birden
Seni başkasının yanında düşününce
Ne kötü düşünce
Oysa çok yakın geçmişte
Sen "Günaydın canımm" dediğinde
O gün aydın olurdu gerçekten de
Ne cümleymiş be
Şimdi daha iyi anladım sen söylemeyince

Sensizlik kötüymüş gerçekten be
Ne tat ne tuz var uyandığımda gördüğüm güneşte,
Öten kuşlarda, çiçekte ve böcekte
Yediğim yemekte, kavunda, peynirde ve meyde
Bunu sen de bil istedim işte
Başka bir anlam arama yani bu şiirde
Şair içinden geçenleri yazmış işte öylesine"
demiş şair Osman Rüstem bir şiirinde. Üzüldüğümde bu şiir aklıma gelir nedense. Ne çok sevmiş demek ki. Nasıl üzülmüş, neler yapmış ya da  kim bilir neler yaşamış gidenin ardından belki de.
"Yaşamak?
Yaşamak mı diyorsun sen buna
Beynim çoktan öldü, kalp son vuruşlarda
Sadece uyumak istiyorum
Çünkü sen varsın orada, rüyalarımda" diye anlatmış bu durumu başka bir şiirinde. Osman Rüstem’in yerinde olmak istemezdim kesinlikle. Çok zor, çok ağır bir yük. Her anında, yaptığın her şeyde o aklına geliyor düşünsene.
Uyandım bu gün. Seninle çok alakasız bir yerde. Bu şiir aklıma geldi. Çok üzüldüm Osman Rüstem'e sonra da kendime.

Çok Üzüldüm Kendime