Kadınlar Tehlike Anında Bir Araya Gelir mi?

İyi ki sosyal medya var. Sosyal medya olmasa biz ne yapardık? ‘Biz’ demeyelim ‘ben’ diyeyim. Başım sıkıştığı an imdadıma yetişiyor. Dün bir sosyolog arkadaşım ‘Deniz Ağabey; Sen sosyal medyada çokça takip edilen birisin. Hatta neredeyse bir sosyal medya fenomenisin’ dedi.

‘Gazla çalışmıyorum. Kısa kesip konuya girer misin?’ dedim.

‘Ağabey, Douglas Bertrand diye bir sosyolog var. Bu adamın ‘Türler her ne şart ve koşulda olursa olsun tehlike anından bir araya gelirler’ diye bir teorisi var. Bende bu teori üzerinden bir çalışma yapmak istiyorum. Sen de bilimsel çalışmaları olan, bu konuda literatüre geçmiş bir insansın’ dedi.

Açıkçası söylediği son şeyler gururumu okşamıştı. Neticede bizim de kıyıdan köşeden bilim camiasına katkılarımız olmuştu. Tamam, kabul ediyorum, ben ‘atomu parçalayacak bir teori’ ya da ‘uzaya daha kolay çıkma yöntemleri’ üzerinde çalışmadım ama neticede bilimsel çalışma bilimsel çalışmadır yani.

‘Evet yani. Bizim de bilimsel çalışmalarımız oldu’ dedim.

‘Ağabey, senden yardım istiyorum. Hazırladığım bir metin var. Bunu Facebook sayfanda yayınlamanı istiyorum. Burada kaç kişi beğenecek, beğenenlerin kaçı kadın, kaçı erkek, kaç kişi yorum yapacak, yapanlar nasıl yorum yapacaklar? Bununla ilgili bir analiz yapacağız’ dedi.

‘Sorun değil canım. O iş kolay’ dedim.

‘Ağabey o zaman metni gönderiyorum. Sen face’e sayfana koyarsın’ dedi

‘Tamam’ deyip metni beklemeye başladım. Gelen yazının ‘Bir Kadın seni seviyorsa’ diye bir başlığı vardı. Sonrasını sizin de okumanızı ( Erkeklerin) isterdim ama buraya koyup sınırlı sayıdaki okuyucularımı (Kadınları) da kaybetmek istemiyorum.

Metin kadınlara biraz eleştirel yaklaşmış ama günümüz gerçekleri ile de yer yer örtüşen bir yazıydı.

‘Oğlum ben bunu sayfamda yayınlayamam’ dedim.

‘Neden ağabey?’ dedi.

‘Bir kere bu metni okuyan tüm kadınlar ateş püskürürler. Sen herkesin beni engellemesini mi istiyorsun?’ dedim.

‘İyi de sevgili ağabeyciğim, bu bir çalışma, bilimsel bir çalışma’ dedi.

‘Oğlum bi git işine ya. Neye ulaşacaksın ki? ‘Türler tehlike anından bir araya gelirmiş’ falan. Ne olacak bunu tespit edersen? Hımm nee olacak!? Uzaya mı çıkacaksın? Oxford’a mı gideceksin’ dedim.

‘Ağabey gözünü seveyim. Her başvurduğum kişi beni red etti. Oysaki bir araya geldiğimizde kadınlarla ilgili konuştuğumuz normal şeyler değil mi bunlar?’ dedi.

‘Evet konuştuğumuz şeyler bunlar.’

‘Eee o zaman neden korkuyorsun ağabey?’ dedi.

‘Kim? Ben mi korkuyorum? Oğlum sen beni hiç tanımamışsın. Ben kimseden korkmam’ dedim.

‘Ee o zaman face sayfana koy da bakalım ağabey tepkilere’ dedi.

Hasılı yazının sonunda işin özetine gelelim; Teori gerçekmiş! Linç edildim.

Tüm kadınlar tehlike anında bir araya geldiler. Hemcinslerini bu tehlikelerden korumak adına ojeli tırnakları bozulacak korkusu yaşamadan klavyeye sertçe basarak yorumlarını sıraladılar. Birkaç tanesi silip engelledi, bazıları yorumla yetinmeyip özelden de ‘Ben sizi böyle bilmiyordum’ ile başlayan ‘Allah … versin’ ile biten mesajlar yazdı.

Ben de aynı mesajları arkadaşıma.

Şimdi diğer çalışmacıların sonuçlarını ve makaleyi bekliyorum. Umarım çektiğim sıkıntıya değecek bir sosyal çalışma ortaya çıkar ve iyi bir dergide yayınlanır.

Ne yapalım bilimin kestiği parmak acımaz. Ben yanmazsam, sen yanmazsan o yanmazsa nasıl bilim adamları ortaya çıkacak değil mi?

Kadınlar Tehlike Anında Bir Araya Gelir mi?