Neden Afrika’ya Gitmeyi İstiyorum?

‘Bugün ne yapsam?’ ev kadınlarının sıklıkla kendilerine sordukları bir sorudur. Öyle ya her gün akşam eve gelecek kocayı ve çocukları mutlu etmek için farklı farklı yemekler yapmak kolay bir şey değil. Hele birde koca ve çocuklar yemek seçiyor ise işi bir kat daha zordur.  Bunca düşünce ve çaba ile yapılan yemekleri yiyenlerden de ‘Eline sağlık, çok güzel olmuş’ demeleri beklenir.

Nerden mi çıktı? ‘Bugün ne yazsam?’ diye sorup durdum kendime. Hal böyle olunca birden kendimi ev kadını gibi hissettim nedense.

Ne yazsak da herkesi mutlu etsek? Böyle bir şey mümkün mü? Keşke böyle bir şey mümkün olsa değil mi? Ama ne yazık ki böyle bir şey mümkün değil. Ne yazarsak yazalım mutlaka bir yerden eleştiri alıyoruz. Ama bir şeyi de takdir edin be sevgili okur.

Valla hiç kolay değil yani.

Yazdıkların öyle diline geldiği gibi yazıya dökemezsin. İçinde suç unsuru olacak bir şey olmaması gerekiyor. Hele bu ‘HAL’ de daha da dikkatli olmak gerekiyor. Misal ‘Cevat’ yazmışsın ama adamın biri bunu ‘kavat’ olarak okumuş olabilir. Bir şikayet başına olur olmaz işler açabilir. Neyse ki birkaç kontrol mekanizmasından geçtiğinde o sakıncalı cümle ve kelimeler ayıklanıyor ama onlar ayıklandığında yazının bütünlüğü de bozulmasın istiyorsan onları baştan yazmamalısın. Ee haliyle  ‘Bunu yazmayalım, bunu çıkarayım’ diye uğraşmak da zaman alıyor. Bu yüzden mesaimin büyük kısmını oturup bilgisayar başında geçiriyorum. Hareket olmayınca da yağlar vücudun bilumum yerlerinde toplanmaya başladı.

‘Göbek zengin gösterir’ derlerdi eskiden ama o zaman kimsenin yiyecek bir lokma ekmek bulamadığı kıtlık günleriydi. Günümüzde ülke nüfusumuzun yüzde 30’u aşırı kiloya sahip olduğundan- oysaki zengin oranı yüzde 10 bile değil- ‘göbek zengin gösterir’ tezi de geçerliliğini kaybetti.

Geçenlerde tartıldım. Sudandan geldiğimden beri- yani yaklaşık 2 yıldır 6 kilo almışım. Moralim bozuldu. Hemen tekrar Sudan’a gitmek için başvurdum, cevabını bekliyorum.

Orada sabah kalkıp kaldığımız yerin etrafında sabah sporu yapmayı, gün içinde koşturma ile geçen, yemek bile yemeye vakit bulamadığım zamanları, akşam voleybol maçlarını, sonra dışarıdaki hortumun altında duş almayı özledim. Yazarken bile içim tuhaf oldu.

Özlemişim demek ki.

Oraya gitmek istememin tek sebebi kilo meselesi değil tabii ki. Oraya daha önce gidişim ile şu andaki gidişim arasında bir fark var. Şimdi, gittiği yerleri, gördüklerini, yaşadıklarını okur için başka bir açı ile gören bir ‘yazar’ var. Tamam; biliyorum henüz o kadar ünlü biri değilim ama kendimden umutluyum. En azından artık kemikleşmiş bir okur kitlem oluştu. Gerçi kemikleşmiş kişi sayısı insan vücudundaki kemik sayısını henüz yakalamadı ama gidişat fena da değil.  İnsan vücudunda kaç kemik var peki? Valla hiç kusura bakmayın artık. Açın bir Google’a sorun.

Öyle her şeyi yazardan beklememek lazım.

Neyse bugünkü yazımın sonuna gelmişken, büyüklerin ellerinden küçüklerin gözlerinden öperim. Umuyorum bu günkü yazıdan memnun kalmışsınızdır.

Yarın bir başka konuda görüşmek ümidiyle…

Neden Afrika’ya Gitmeyi İstiyorum?