Sinirli, Kızgın, Dalgın ve Güvensiz Biri

Sinirli biri oldum.

Bu sinirimin seninle bir ilgisi var mı? Yoksa bu gün sildiğim resimlerinle? Yaşadıklarımızı da onlarda beraber yok ettiğim için mi sinirliyim? Kulağımda Kıvırcık Ali’den ‘Yaprak yaprak döküldüğüm, ilmek ilmek çözüldüğüm, fidan fidan kırıldığım’ parçası ile yaptım tüm bunları. Tek tek ‘delete’ tuşuna basarken yaprak yaprak dökülüp düğüm düğüm çözüldüm.

Deniz kenarında beraber yaşama hayalini kurduğumuz yerde çektirdiğimiz resimleri silmeden önce baktım uzun süre. Ne kadar mutluymuşuz. Gözlerimizin içi gülüyormuş Muhtemelen hiç düşünmemişiz bu günleri.

Kızgın biri oldum.

Bu sinirimin akşamları deniz kenarına indiğimde el ele kol kola gezen çiftleri görmemle ilgisi var mı? Ne den o çiftler bana sürekli seni hatırlatıyor. Biz neden mutlu olamadık, onlar neden mutlu? Ne yapıyorlar? Bu işin sırrını onlar nasıl keşfetti ve biz edemedik diye düşündüğüm için mi? Yoksa seninle deniz kenarında gezdiğimiz zamanları düşündüğümden mi? Ya da belki kollarında başka biri, mutlusundur onunla bu çiftler gibi…

Dalgın biri oldum.

Bazen saatlerce kıpırdamadan duruyorum. Bıraksan belki günlerce hiçbir şey yapmadan öylece durabilirim. Dalıp gidiyorum. İşin ilgincine biliyor musun? Nereye daldığımı bende bilmiyorum.  En sevmediğim şey de ‘Ne düşünüyorsun?’ sorusu. ‘O’nu dersem anlayacak mı insanlar? Anlatsam seninle yaşadıklarımızı anlarlar mı ki beni?

Güvensiz biri oldum.

Sırt üstü iki elimi açarak yatmıştım denizin üstüne sanki seninleyken. İki elimi kenara açmış, yatağımda yatıyor gibi kendimi serbest bırakmışım. Savunmasız… Sonra bir dalga gelip kenara attı beni. Yüzmekten, kendimi bir daha serbest bırakmakta korkuyorum artık. Sanki hep dalga gelip kenara vuracak gibi…

Tatsız tuzsuz biri oldum.

Beni bilirsin. Severim hayatı, yaşamayı... Ama artık o benden başka biri var senden sonra. Kimseyi görmek istemiyorum. Sen yaşıyor musun diye mesaj atıyor insanlar. Bir bahane uyduruyorum işte. Nasılsa senin gibi gerçekten değil öylesine soruyorlar değil mi?

Sevmiyorum artık kendimi, yeni beni. İstemiyorum sinirli, kızgın, dalgın, güvensiz tatsız tuzsuz birini.  Şunu iyi biliyorum ki artık seni de sevmiyorum ki. Çünkü fırtınalar, dalgalar arasında bırakıp gittin bizi. Oysa tutabilirdin, uzatsan elini.  ‘Bırak bana anlatma imkansız sevgimizi, sevmek bir çok şeyi göze almaktır’ diyor şimdi dinlediğim kişi. Sen göze alamadın, demek ki yeterince sevmedin beni.

Sinir, kızgınlık, dalgınlık ve güvensizlik geçecek. Yanımda yeni biri, tekrar bakacağım objektife tıpkı deniz kenarındaki sildiğim o resimdeki gibi…

Sinirli, Kızgın, Dalgın ve Güvensiz Biri